Pomsta recenzja

Macie ochotę na naprawdę dobry kryminał?

Sięgnijcie bez dłuższego zastanawiania się po "Pomstę". Pierwszy tom serii o komisarzu Robercie Foksie sprawi, że poczujecie głód. Kolejne tomy potrzebne na cito.

Maciej Kaźmierczak nie tworzy bohaterów, których można porównać do potulnego pieska czy króliczka. Każdy dobry kryminał powinien składać się z wyrazistych bohaterów, ciekawej zagadki kryminalnej i emocji, które wywołają w czytelniku istny chaos. Do tego poprowadzenie śledztwa, które wyprowadza na manowce przez plot twisty i sukces gwarantowany. Wychodzi na to, że "Pomście" niedaleko do perfekcji.

Roberta Foksa poznaje się w trudnym dla niego momencie. Schemat może oklepany, bo przyłapuje żonę na zdradzie, poświęca się całkowicie pracy, nie porządkując swojego życia prywatnego. Przydzielono mu śledztwo morderstwa w galerii handlowej i jest pewien, że to nie koniec egzekucji. Morderca nastolatek cały czas jest na wolności, a jego złapanie nie jest łatwe. Foks robi wszystko, by dopaść okrutnego mordercę.

Spodziewałam się mocnej tematyki i takową dostałam. Kaźmierczak poświęcił pierwszy tom sprawom takim jak handel ludźmi, dilerka narkotyków, mafia, prostytucja. Osobom o słabych nerwach nie polecam tej książki, ponieważ ma w sobie trudne momenty, które dla wrażliwych osób mogą być za mocne, nie mówiąc już o pewnym plot twiście, który zmroził nawet mnie.

Robert Foks to typowy glina z rasowych kryminałów. Nie przejmuje sie konwenansami, robi co musi, by dojść do prawdy. Nie raz i nie dwa przyjdzie mu złamać prawo, czy własne zasady w imię sprawy. Potrafi trzymać nerwy na wodzy, co niestety w przypadku "Pomsty" zmieni jego życie o 180 stopni. Nie można nie poczuć do niego sympatii.

"Pomsta" zaskoczyła mnie pozytywnie. Dwie poprzednie książki autora przypadły mi do gustu, ale mimo wszystko miałam pewne obawy. Niepotrzebnie! Kaźmierczak stworzył historię, która zapada w pamięć, a czas oczekiwania na kontynuację będzie podsycał emocje. Mam nadzieję, że więcej nie trzeba Was zachęcać. Bardzo polecam!