Pomornica recenzja

Za górami, za lasami w pewnym pięknym mieście żyła sobie Pani Ewa Przydryga ze swoimi pomysłami. Z racji tego, że wyobraźnię miała wyśmienitą, to pisała książki jedna za drugą znakomitą. Ludzie te książki pochłaniali i nad ich fenomenem się zastanawiali. Ja również kilka książek Pani Ewy przeczytałam i z podziwu wyjść nie chciałam. Teraz przyszedł czas na Pomornicę, ja pierniczę. To tyle tytułem wstępu.

"Widzisz, każde z nas ma coś na sumieniu. Ja mam swoje milczenie. A ty? Ty coś wiesz i z jakiegoś powodu też milczysz. Może kogoś chronisz. Może ktoś cię do czegoś zmusił..."

Czy w miejscu, w którym kiedyś wydarzyła się tragedia, można stworzyć szczęśliwy dom? O tym próbuje się przekonać Julia, która wraz z mężem Wiktorem wraca do swojego rodzinnego domu, aby tutaj rozpocząć nowe życie. Nie będzie to łatwe, biorąc pod uwagę fakt, że szesnaście lat temu w ogrodzie został zamordowany chłopak. Po tylu latach nie ma już śladu po tym morderstwie, ale z pamięci ciężko usunąć taki incydent. Uporządkowany świat Julii wywraca się do góry nogami po tym jak otrzymuje list, a w nim adres, pod który ma się stawić. Na miejscu zastaje policję i ofiarę gwałtu. Podejrzenie o ten czyn pada na bliską jej osobę. Kolejne listy, które otrzymuje Julia, utwierdzają ją tylko w przekonaniu, że jej obecne problemy w jakiś sposób łączą się z morderstwem Filipa sprzed lat. Pytanie tylko kto jest nadawcą listów, ile wie o tym feralnym morderstwie i jaki ma w tym cel? Jak silna okaże się żądza zemsty?

Zastanawialiście się kiedyś, skąd Pani Ewa bierze pomysły na tytuły swoich powieści? Są nietuzinkowe, przyznajcie sami. Fabuły książek Pani Ewy są nieszablonowe i wyjątkowe. Styl autorki jest nie do podrobienia. W Pomornicy mamy dwie ramy czasowe rok 2006 i 2022. Wyraziści bohaterowie i ich tajemnice. Wszystko idealnie przedstawione pomimo przeskoków w czasie przeszłość łączy się z teraźniejszością. Nic tu nie jest przypadkowe. Autorka zadbała o najmniejsze szczegóły. Są ludzie, którzy opętani żądzą zemsty nie cofną się przed niczym. Oni po prostu tym żyją i nieważne czy minie rok, dwa czy dziesięć lub więcej, chęć odwetu jest silniejsza. Zakończenie książki wprawia w stan totalnego osłupienia. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Pani Ewa potrafi zaskoczyć czytelnika i udowodniła to już wielokrotnie. Chylę czoła Pani Ewo.

Polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Muza.