Mennonitka i hrabia recenzja

Wiele słyszałam o amiszach, ale o mennonitach pierwszy raz dowiedziałam się właśnie z tej książki. Okazuje się, że mennonityzm powstał w połowie XVI wieku na obrzeżach szerszego ruchu protestanckiego rozwijającego się w Niderlandach i północnych Niemczech. Jego twórcą był ksiądz Menno Simons. Mennonici, którzy osiedlili się na terenach polskich Żuław to byli "...nad wyraz pracowici (...) skromni i uczciwi ludzie. Żyli dostatnio, ale na wszystko ciężko zapracowali". Wyróżniali się ogromną wiedzą i swoim dobrem dzielili się z biednymi i potrzebującymi, w obrębie swojej zamkniętej wspólnoty. Płacili wysokie podatki, by nie uczestniczyć w konfliktach wojennych.

Pewnego zimowego dnia, hrabia Józef Koczorowski, wraz z dwoma swoim służącymi, został znaleziony niedaleko wioski mennonitów i przygarnięty przez Gretchen i jej brata Jacoba. Do czasu odzyskania zdrowia, szlachcic pomieszkiwał w domu Dycków, poznając zwyczaje i dobroć tej zamkniętej grupy społecznej, która, z reguły, nie wpuszcza obcych do swojego świata. W czasie pobytu tam, harabiemu spodobała się Gretchen. Oprócz dobrego serca, potrafiła powiedzieć to, co myśli, nie zważając na rozbieżności społeczne.

Różnica między hrabią a mennonitem polegała na tym, że u hrabiego zatrudniało się niewykształconych chłopów do niewolniczej pracy, płacąc im niewiele, a mennonici sami wywodzili się z chłopskich rodzin i, wykorzystując swoją wiedzę, mając bogato wyposażone domy w piękne ozdoby i sprzęty rolnicze, ciężko pracowali. Jednak żyjąc w ramach swoich zasad i wiary, przekazywanej z pokolenia na pokolenie, nie dopuszczali do społeczności obcych.

"Mennonitka i hrabia" to historia obyczajowa o życiu mennonitów i historia o prawdziwej miłości. Sylwia Kubik serwuje nam piękną i bogatą w wiedzę o mennonitach powieść, przy której przenosimy się do przeszłości. Jakaż to była wspaniała podróż w malowniczym stylu autorki. Polecam .