Pokój motyli recenzja

Posy całe życie mieszkała w Domu Admirała,który ma już ponad 200 lat.
Wychowała się tam i spędziła szczęśliwe chwile z ojcem,który zginał na wojnie. Wychowała także tam swoje dzieci ale gdy teraz została
sama nie ma jak zajmować się całą posiadłością. To wielkie koszta a ona sama może sobie ze wszystkim już nie poradzić.
W rodzinie pojawiają się też kłopoty. Starszy syn nie może znaleźć pracy przez to większość czasu pije i razem z rodzinom ledwo wiąże
koniec z końcem.
Natomiast jej młodszy syn po 10 latach w końcu wraca w rodzinne strony choć jak się później okaże dla niego będzie to ciężki czas.
Na domiar złego Posy spotyka swoją dawną miłość. Do dziś ma złamane serce gdy w jednej chwili odszedł od niej bez wyjaśnienia
kiedy ona rzuciła praktycznie dla niego wszystko..
Freddie nie chciał jej wtedy zostawić ale też nie chciał sprawić jej większego bólu więc odszedł. Teraz zamierza jej wszystko wyjaśnić
choć jest to bardzo trudne. Czy uda mu się powiedzieć prawdę?
Czy Posy wybaczy mu to wszystko i co zrobi gdy dowie się jak wszyscy ją okłamywali aby ją chronić?

Uwielbiam wchodzić w świat,który tworzy Lucinda. Tytułowy pokój motyli był czymś ważnym dla małej Posy, jednak później stał się pokojem do którego już nie chciała zaglądać. Przez swoją ciekawość odkryła coś co ukrywał przed nią ojciec. Lecz wszystko ją bardziej przerazilo po wielu latach, gdy poznała całą prawdę, jaka zostala przed nią ukryta. Lucinda
tworzy dla nas historie tak piękne a zarazem tak bolesne. Pokój motyli właśnie taki był.
Pokazuje nam rodzinne dramaty, wzloty i upadki bohaterów a także to jak ważna jest rodzina. W tych trudnych i tych dobrych chwilach
powinniśmy mieć kogoś komu możemy się wygadać tak po prostu bez zbędnych komentarzy.
Sekrety przeszłości mogą namieszać ale ważne żeby się wtedy wspierać i sobie pomagać.
Nie obyło się bez łez, Lucinda potrafi grać na emocjach. Bylo to moje drugie spotkanie z piórem tej autorki  nie  mniej jednak bardzo podobała mi się ta historia i czekam na kolejne!