Poka i Mina. W muzeum recenzja

Pewnego dnia Poka i Mina udały się do muzeum etnograficznego, tam małej Minie zachciało się siku i bardzo chciała iść do toalety sama. Niestety kiedy miała wracać pomyliła drzwi i się zgubiła, nie wiedziała gdzie iść i do oczu podeszły jej łzy, w tym samym czasie usłyszała płacz innego chłopca który tak jako ona również się zgubił. Mina stanęła na wysokości zadania, wsparła pchełka i znalazła drogę do jego mamy oraz do Poki i wszystko skończyło się szczęśliwie.
Historia chociaż krótka ma do nas wiele ciekawych przesłań, warto czasami pilnować się rodziców, szczególnie w miejscach których nie znamy, my rodzice powinniśmy się cieszyć się że dzieci chcą być samodzielne, ale czasami coś wydaje im się łatwe a potem okazuje się że takie nie jest. Kolejnym fajnym przesłaniem jest to że warto sobie pomagać, nie przechodźmy obojętnie obok osoby po której widać że potrzebuję wsparcia, my też kiedyś możemy potrzebować pomocy. Taki prosty gest potrafi podbudować nas bo dzięki temu mamy poczucie że jesteśmy kimś ważnym, a osobie która pomocy potrzebuje pokazujemy że nie ma się czym martwić i każdemu może przytrafić się taka sama sytuacja, dajemy mu tym samym poczucie że nie jest sam.
Książka zaskoczyła mnie tym jak pięknie jest wydana, minimalistyczna okładka w zestawieniu kolorów które na pewno uwielbia każda dziewczynka, co nie oznacza że książka nie jest przeznaczona dla chłopców, zdecydowanie jest to książka zarówno dla dziewczynek jak i dla chłopców. Już od pierwszej strony mamy dużo grafiki i schemat jest taki że tekst jest zawsze na lewej stronie a na prawej obrazek, jest to dość fajnym ułatwieniem dla dzieci uczących się czytać bo nie muszą szukać tekstu po całych stronach tylko zawsze jest w tym samym miejscu. Ogromny plus to też lekkość książki, utrzyma ją w rączkach nawet małe dziecko a ze względu na format jest idealna na wycieczki.
Historia Poki i Miny zainteresowała nas na tyle bardzo że na pewno sięgniemy po inne książki z tymi bohaterami i chętnie poznamy ich kolejne przygody.