Kobiety w kąpieli recenzja

Powieść 'Kobiety w kąpieli' jest dla mnie objawieniem. Jest to książka inna niż inne, bardzo kobieca i bardzo freudowska. Ukazuje kobiety w najgłębszych swych obawach, traumach i zahamowaniach. Zaczyna się od sofy. Sofa stoi w mieszkaniu Tiao. Sofa wywołuje wspomnienia. Właściwie wspominanie uruchamia spiralę wspomnień od dzieciństwa poprzez dorastanie, miłości, aż do tego co jest teraz. Sofa jest symbolem przemian w Chinach, tego co dwa pokolenia doświadczyły w przeciągu kilkudziesięciu lat. Rodzice Tiao i jej siostry Fan byli chińską inteligencją. Ojciec był architektem, a matka anglistką. Za krytykę projektu zostali zesłani do farmy Trzcinowa Dolina. Właściwie, gdy Tiao opisuje swoje wspomnienia z dzieciństwa swojego i przyjaciół (ważna jest na przykład przyjaciółka Fei), to okazuje się, że historia zmieniła, zniszczyła i zdusiła życie całego pokolenia i całych rodzin. Potem to wszystko przeminęło, ale żal został. I starsze pokolenie ma żal do młodych o niepamięć. Przykładem w książce jest ojciec Tiao, który zazdrości partnerowi Tiao sukcesów architektonicznych....
Innym problemem w książce jest sprawa sumienia, zduszanego systemowo i metodycznie w ludziach już od lat szkolnych w czasie rewolucji kulturalnej. To też pokazuje historia Tiao, Fan i Fei. Główne elementy prania mózgów to: oddzielanie od rodziców, wyrzucanie rodzin z miejsca, gdzie się wychowywali, zbiorowe 'krytyki' potępieńców w szkołach, gdy każde dziecko mogło obrzucić wroga ludu czym tylko chciało. Takie długotrwałe działanie powodowało, że rodziny się rozpadały i latami pielęgnowały w sobie blizny. I chyba do tego dotarła w końcu Tiao, do tego, żeby przywrócić w sobie poczucie dobra i zła i elementarną uczciwość, taką, żeby swoimi czynami nie krzywdzić innych.
Bardzo spodobała mi się narracja w książce. To płynne przechodzenie z mowy wewnętrznej jednej osoby w drugą, to powtarzanie obrazów i wspomnień, za każdym razem ujawniające coś więcej, niczym obieranie cebuli..... I zarazem podsumowywanie swoich uczuć przez narratorów. Samoświadomość.
Książka jest głęboka, ważna i uniwersalna. Pokazuje sprawy, które i w naszej kulturze są ważne i nieprzetrawione w życiu społecznym: błędy historii, krzywdy i wypaczenia czynione przez system i ludzi.