Róża w rozkwicie recenzja

Róża w rozkwicie to kontynuacja powieści Ośmioro kuzynów autorstwa Louisy May Alcott, w Polsce wydana w 2021 nakładem wydawnictwa MG w przekładzie Joanny Wadas. Jest to absolutny klasyk literatury, napisany w XIX wieku, który teraz przeżywa swoją drugą młodość.

Wzrost popularności tej pozycji przyniosły inne dzieła autorki wydane wcześniej (również w nakładzie wyd. MG) m. in. Małe kobietki, Dobre żony, Chłopcy Jo. Pierwszą rzeczą przyciągającą oko czytelnika jest estetyczna, bogata w dopracowane detale, szata graficzna (nie tylko wyjątkowy projekt okładki, ale też wklejki wewnątrz oraz ilustracje zdobiące poszczególne rozdziały) — za te elementy należą się ogromne brawa dla autorki ilustracji, Harriet Roosevelt Richards, oraz Zuzanna Malinowska Studio.

Róża w rozkwicie, pomimo bycia 2 tomem historii, świetnie sprawdza się jako powieść funkcjonująca samodzielnie. Pomimo braku znajomości Ośmiorga kuzynów (postanowiłam przeczytać kilka recenzji, by zapoznać się z fabułą, ale nie były one dla mnie satysfakcjonujące, więc porzuciłam ten pomysł) nie miałam problemu z rozróżnieniem bohaterów. Każdy z nich został indywidualnie wprowadzony i przedstawiony, co dla czytelników poprzedniego tomu stanowiło przypomnienie, a dla osób niezaznajomionych z nim — objaśnienie.

Książka porusza problemy samodzielności kobiet, różnic klasowych, szeroko rozumianej niezależności oraz łamania stereotypów. Rose, główna bohaterka, nie chce myśleć o tym, jakie plany na przyszłość (JEJ przyszłość) snują dla niej pozostali członkowie rodziny. Zamążpójście i życie w luksusie nie są dla niej atrakcyjne, woli być samotna (otacza się garstką przyjaciół) i przeznaczać część majątku na cele charytatywne. Jeśli miałaby kiedykolwiek zmienić podejście do życia, to tylko ze względu na własną wolę, a nie presję ze strony społeczeństwa.

Biorąc po uwagę, że autorka żyła i tworzyła w XIX wieku, uważam, że Róża w rozkwicie to pozycja — jak na tamte czasy — to pozycja kontrowersyjna, ale na rynku bardzo potrzebna. To ukazanie feminizmu w literaturze, które wiele lat temu pomogło otworzyć umysły wielu osób na zupełnie nowe prądy myślowe.

Obecnie książki Louisy May Alcott uznawane są za klasyki i zdecydowanie na to miano zasłużyły.