Książę Mgły recenzja

"Książę Mgły" to pierwsza książka Zafóna, jaką miałam okazję przeczytać. Postanowiłam przeczytać książkę z powodu wielu pochlebnych recenzji, które przeczytałam na jej temat. Jestem bardzo ciekawa nie tylko tej książki, ale w ogóle powieści które wyszły z pod pióra tego autora.

Postanowiłam zacząć jednak od tej, ponieważ jak się okazuje jest to pierwsze dzieło Zafóna, jakie napisał. Na początku tejże książki mamy okazję przeczytać wiadomość od samego autora, który ma nadzieję iż pomimo tego, że książka została zaklasyfikowana do literatury młodzieżowej to również osoby starsze sięgną po nią i przypadnie im do gustu.

Książka opowiada nam historię trójki przyjaciół: Rolanda, Maksa oraz Alicji, przy czym ostatnia dwójka to rodzeństwo, które niedawno przeniosło się z rodziną do malutkiej wioski położonej nad brzegiem Atlantyku. Roland natomiast jest przybranym wnukiem tamtejszego latarnika. Od samego przyjazdu do nowego domu Maks czuje, że została uruchomiona lawina dziwnych zdarzeń: poczynając od tajemniczego ogrodu z cyrkowymi rzeźbami, które mogą zmieniać pozycję po filmy znalezione w garażu. Do tego wszystko okraszone jest różnymi szeptami, przeczuciami, mgłą i smakiem pierwszej młodzieńczej miłości... Aby dowiedzieć się co się wydarzy, trzeba koniecznie przeczytać książkę…

Według mnie autor nie do końca uzyskała zamierzony efekt jeżeli chodzi o trafienie do czytelników z różnorodnym wieku. Książka jest naprawdę typowo dla młodzieży. Chociaż muszę przyznać, że jest w niej parę momentów od których włos się jeży na głowie.

Książka napisana jest prostym i łatwo przyswajalnym językiem, co zapewnia przyjemność z jej czytania. Dodatkowo w powieści autor zawarł przesłanie, że w życiu tak naprawdę liczy się miłość oraz przyjaźń. Wydaje mi się, że poprzez postać – Księcia Mgły – Zafón chce nam uświadomić, że istnieją niebezpieczeństwa ukryte pod otoczką zwyczajności oraz zwykłych przysług.

Książkę polecam każdemu kto lubi odczuwać leciutki dreszczyk strachu przy czytaniu książek.