Pocałunek gwiazdy recenzja

„Czasami cierpienie jest nam milsze niż emocjonalna pustka”.

Już dawno nie miałam tak dużego problemu z oceną książki. Twórczości autorki nie znam, choć wiem, że znana i lubiana jest za serię „Muzyka gwiazd” i to z niej, z tego, co udało mi się zorientować, pochodzą postacie drugoplanowe, jakie poznajemy w „Pocałunku gwiazdy”. Jako że było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, nie do końca wiedziałam czego się spodziewać i tu mam olbrzymi problem, bo nie wiem, czy autorka A.L.Jackson faktycznie piszę tak dziwnie, czy to tylko wina tłumaczenia, bo ta historia naprawdę nie jest zła. Powiedziałabym nawet, że fabuła jest naprawdę dobra, jednak te dziwne porównania, przemyślenia, filozoficzne określanie zwyczajnych rzeczy i zdarzeń w ogóle tu nie pasowały.

Historia Mii i Leifa to opowieść o miłości w świecie muzyki, choć akurat ona odgrywała tu tylko tło. To przeżycia bohaterów i wszystkie nieszczęścia, jakie ich spotykały, ale tez wątek sensacyjny, jaki znalazł się w tej historii, sprawiał, że fabuła tej książki była ciekawa. Podobało mi się to, że każdy z nich miał swoje problemy, że nie byli idealni, a jednak stworzeni tak, by poczuć do nich sympatię.

Autorce fajnie udało się pokazać, jak ważne jest dla każdego wsparcie rodziny i przyjaciół, oraz to, że nie wszyscy są tacy, jak nam się wydaje. Nie brakło w tej historii erotyzmu, choć nie było go wcale tak dużo, jak sądziłam, że będzie. Ta historia to dla mnie przede wszystkim walka z samym sobą i z przekonaniem, czy zemsta da nam to, czego tak pragniemy.

Naprawdę nie mam się czego przyczepić, jeśli chodzi o pomysł na fabułę i to, w jakim kierunku została poprowadzona. Moim jedynym problemem jest dziwny język, jakim to wszystko zostało napisane, więc choć historia sama w sobie mi się podobała, to jednak przez te niedogodności z tekstem przeczytanie jej zajęło mi dużo więcej czasu, niż zazwyczaj, przy takich romansach.

Książkę mimo wszystko polecam, choć radzę wziąć poprawkę na sposób przekazu, chyba że akurat tylko mnie on przeszkadzał. Niebawem zabieram się za kolejny tom, więc okaże się, jak to będzie wyglądało przy następnej powieści.