Płyń z tonącymi recenzja

💫"I wtedy zawarłem umowę ze swoją rozpaczą. Musiałem być kimś, na kim zmarli mogą polegać"💫
Książka, która urzeka nie tylko tajemniczą fabułą, głębią bohaterów i intrygującym klimatem, ale także "oprawą" muzyczną i niezwykłą dbałością o detale.
Co prawda, nie jest to ani premiera, ani żadna nowość. Wielu z Was z pewnością ją zna, wydana została już 6 lat temu. Mimo to chciałabym poświęcić jej uwagę - zasłużoną ☝
Podchodziłam do niej sceptycznie - saga rodzinna, tajemnice wojenne, drewno praktycznie w centrum akcji?
"Nie wydaje się specjalnie wciągające."
I za to kocham książki! Potrafią zaskakiwać, i to jak!
"Płyń z tonącymi" okazała się książką uzależniającą. Ciężko było się od niej oderwać. Wielowątkowość sprawia, że nieustannie coś się dzieje - nawet, gdy wydaje się, że akcja stoi w miejscu.
Historia zaginionych rodziców Edvarda burzy jego spokojne życie z dziadkami wśród pejzażów Norwegii. Bohater postanawia ostatecznie rozwiązać zagadkę sprzed lat, o której niechętnie ktokolwiek mówi. Rozpoczyna poszukiwania prawdy oraz rodzinnych korzeni. Tajemnice sprowadzają go na Szetlandy. To w tym momencie czytelnik może zakochać się w klimacie sztormów, surowej pogody i uczucia nadciągającej katastrofy. W takich okolicznościach pojawia się tajemnicza kobieta, która wprowadzi do historii sporo zamętu. Wraz z nią w życiu Edvarda ukażą się kolejne zagadki, ale jednocześnie będzie ona idealnym elementem, który wiele wyjaśni.
Wątek wojenny, którego się obawiałam, okazał się najlepszym (moim zdaniem) smaczkiem całej książki. Tragiczne wydarzenia we Francji, nad Sommą, są kluczem historii, do którego główny bohater przebył długą drogę.
Poszukiwanie samego siebie, wybór między słusznością a uczuciem i chciwość niosąca śmierć - można w ten sposób opisać "Płyń z tonącymi", ale uważam, że każdy, kto ją przeczyta, odnajdzie w niej jeszcze coś innego.
Ma wszystko, co można od takiej książki wymagać.
Tajemnice, miłość, tragedia, zamęt dziejów, wielowymiarowi bohaterowie, wyjątkowy klimat... I wiele więcej.