Córka Króla Piratów recenzja

Choć jestem fanką fantastyki i pochłaniam wszystkie książki z tego gatunku, to nigdy nie natknęłam się na opowieść z motywem piratów. Z tego też względu nie wiedziałam czego się spodziewać po "Córce króla piratów". Bez żadnych oczekiwań sięgnęlam po nią z bibliotecznej półki i zaciekawiona opisem wybrałam ją jako kolejną lekturę.

Od samego początku mamy do czynienia z pirackim żargonem - lewą burtą, bocianim gniazdem, relingiem, bukszprytem i wieloma innymi słówkami. Nie było ich jednak zbyt dużo, aby się pogubić i nie odwracały uwagi od tego, co najważniejsze, czyli akcji, która rusza do przodu już w pierwszym rozdziale.

W historii Alosy, która celowo daje się uprowadzić, aby wykonać dla ojca niebezpieczne zadanie, nie ma chwili, w której można byłoby się znudzić. Fabuła rozgrywa się szybko, zwięźle i konkretnie. Jedno wydarzenie prowadzi do drugiego, a te do kolejnego, przez co ciężko odsunąć książkę na bok i wrócić do codziennych obowiązków. Przez to, że akcja ani na moment nie zwalniała tempa, to miałam ochotę przeczytać ją w jeden wieczór (zważywszy też na fakt, że liczy ona niecałe 300 stron).

Bardzo dużym atutem tej książki jest postać Alosy. Rudowłosa piratka, której każdy mięsień jest wyszkolony do kilkugodzinnych walk, jest stworzona do swojej roli. Nie daje powiedzieć o ojcu ani jednego złego słowa, zna swoją wartość i wierzy w swoje umiejętności. Przez cały pobyt na statku nieprzyjaciela pamięta o powierzonym jej zadaniu i skupia się tylko na nim. A jeśli po drodze występują komplikacje, nie boi się działać spontanicznie i wymyślać przeróżne rozwiązania problemów na bieżąco. Jej analityczny umysł nieustannie pracuje na wysokich obrotach i w dodatku nie daje się rozproszyć (z drobnymi wyjątkami) przez postać Ridena, pierwszego oficera.

Bardzo dobrze bawiłam się obserwując jak relacja Alosy i Ridena zmieniała się w trakcie akcji, ponieważ jest ona bardzo niestereotypowa. Nie zakończyła się tak jak sądziłam i podczas akcji nie doszło też do wydarzeń, które pasowałyby do pewnego schematu w romansach dla młodych dorosłych. Ta dwójka całkowicie odbiega od innych relacji, z którymi miałam do czynienia, co sprawiło, że jeszcze bardziej zakochałam się w tej książce. Miło czasem przeczytać coś nowego, prawda?

Dużym atutem tej opowieści są zwroty akcji, które nastąpiły w końcówce opowieści. W ciekawy sposób urozmaiciły fabułę i sprawiły, że jeszcze bardziej mi się spodobała. Nie były oczywiste i nie można było się ich spodziewać, więc jeśli ktoś podczas czytania mógłby poczuć się znużony, na koniec książki od razu by się wybudził i na nowo zaczytał w opowieści o Alosie.

Jak na książkę, do której nie miałam żadnych wymagań, byłam bardzo zaskoczona tym, jak bardzo ta piracka historia przypadła mi do gustu i polecam ją każdemu, kto miałby ochotę na lekką fantastykę z nutami świeżości i bohaterów wyłamujących się z popularnych schematów.