Pionki recenzja

"Pionki" są drugim tomem cykluTeoriagier. Otwarte zakończenie "Układanki" sprawiło, że od razu chciałam wiedzieć, co mogę spotkać w kontynuacji. Jeszcze bardziej wsiąkłam w świat bohaterów.

Ponownie otrzymujemy połączenie kryminału z powieścią obyczajową. Z tym, że warstwa obyczajowa wychodzi jeszcze bardziej na prowadzenie. Dla mnie to rewelacyjne posunięcie.

Ta część przynosi odpowiedzi na pytania, które nurtowały mnie w pierwszym tomie. Chodzi tu głównie o to jak wyglądało wcześniejsze życie bohaterów. Chciałam wiedzieć, dlaczego rodzice Różańskich idsunęli się od Jakuba i Julianny? I tu autorka znowu postawiła na ukazanie skomplikowanych relacji międzyludzkich. Teraz zrozumiałam z czego wynikał taki, a nie inny stosunek Joanny do mężczyzn.

Dzieje się naprawdę dużo. Jesteśmy świadkami ciekawych zwrotów w życiu bohaterów, a i oni sami więcej przeżywają, a my wraz z nimi. Autorka wodzi nas za nos, gmatwa, tak że w rezultacie ciężko rozwikłać zagadkę. Zdecydowanie skrajnych emocji tu nie brak.

"Księżyc pojawiał się i znikał, przykrywany co chwilę chmurami. Chciało jej się płakać. Zdusiła łzy, które nagromadziły się pod powiekami, nie mogła sobie w tej chwili pozwolić na załamanie, to by było równoznaczne z jej końcem. Musiała dotrzeć do jakiejś drogi, do zabudowań, koniecznie znaleźć pomoc. Jeszcze kilka godzin w lesie i już żadna pomoc nie będzie jej potrzebna..."

Tym razem Natalia Nowak-Lewandowska poruszyła temat handlu żywym towarem, wykorzystywania ludzi do pracy niewolniczej czy mobbing. Poradziła sobie z nimi bardzo dobrze.

Wszystko to, co rozgrywa się na kartach książki, nie jest w żaden sposób podkoloryzowane czy przekombinowane. Tu realizm wydarzeń jest prawdziwy aż do bólu. Tam, gdzie trzeba autorka pisze wprost, nazywając rzeczy po imieniu, takimi jakie są.

"Pionki" to niezwykle zajmująca powieść, w której prym wiedzie odpowiednia strategia, by odnieść sukces. Kto w tej grze będzie wygranym, a kto przegranym? Sprawdźcie! Ja zabieram się za finałową część serii.