Kuzynka Marie. Tom 2 recenzja

Dalsza cześć burzliwych losów kuzynek Boratyńskich. Wybucha I wojna światowa. Mężczyźni wyruszają na front, a na barkach kobiet spoczywa obowiązek opieki nad pozostawionymi majątkami. Marie rozpoczyna pracę w paryskim szpitalu, całymi dniami i nocami opatruje rannych żołnierzy, mając nadzieję, że gdzieś, ktoś inny również zrobi to dla jej najbliższych. Jednak brutalna wojna nie oszczędza nikogo. Dramatyczna wiadomość z frontu odmieni całe dotychczasowe życie młodej kobiety.

Tom drugi pokazuje nam, jak potoczyły się losy Marie Boratyńskiej po otrzymaniu niezwykle ważnego listu od Emilii, choć z niewiadomych przyczyn był to ostatni list od kuzynki. Kontakt między kobietami znów się urywa, czego przyczyny Marie upatruje w szalejącej wojnie. W 1918 roku kobieta poznaje dawną przyjaciółkę swojej matki, która rzuca nowe światło na dawne sekrety i głęboko skrywane tajemnice rodziny Boratyńskich.

W drugiej części bardzo mało miejsca poświęcone jest Emilii Boratyńskiej, tak naprawdę niewiele wiemy o tym, jak wygląda życie w Korbielowie w czasie wojny, jak kobieta radzi sobie z zarządzaniem majątkiem i opieką nad małym dzieckiem. Większą część zajmuje śledzenie losów Marie i poznawanie całej historii z jej perspektywy.

Przyznam szczerze, że mam mały problem z oceną, nie tyle samej części drugiej, bo nie odbiega od poprzedniej, co całości. Podtrzymuję swoje zdanie o tym, że książka powinna być wydana jako całość, bez podziału na tomy, gdyż cała historia skupia się na jednym wątku, to jest dotarciu do prawdy, o tym co tak naprawdę łączyło Zygmunta i Apolinarego Boratyńskich z Christine Arnulf, czy skrywają jakiś sekret, a jeśli tak, to jaki.

To nad czym najbardziej ubolewam, to objętość tej książki. Obydwa tomy liczą niespełna 500 stron. Niby dużo, jednak na historię, która toczy się kilka lat to doprawdy niewiele. Przez to mam wrażenie, że kilka wątków, aż prosi się o rozwinięcie, choćby postać wspomnianej już Emilii Boratyńskiej, która w tomie drugim została potraktowana wręcz po macoszemu.

Pomysł jest świetny, wykonanie również bardzo dobre, jednak takie sagi rodzinne z wojną w tle preferuje w bardziej rozległym, rozwiniętym wydaniu. Mam wrażenie, że tutaj historia została skrócona do niezbędnego minimum.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta portalu nakanapie.pl