Pestki recenzja

Jakiś czas temu przeczytałam "Pestki" i powiem, że zasmuciła mnie ta historia.
"Codzienność składa się z gestów i słów. Czasem zostawiają w nas mikrourazy, drobne skaleczenia, które nie chcą się goić i układają się w kolejne warstwy smutku. Czy poczucie osamotnienia jest ceną za nadwrażliwość na świat?"
W książce Ciarkowska pisze o dziewczynce, która zalewana jest potokiem słów płynących od rodziny, matki, cioci, znajomych. Słowa te długo pozostają w jej głowie i kiełkują tak jak pestki. - jak dorośniesz to zrozumiesz
- niegrzeczne dziewczynki idą do piekła
- nie udawaj
- nie jesteś pępkiem świata
- co z ciebie wyrośnie?
To tylko kilka zdań, które chyba każdy z nas słyszał. Dziecko od małego chłonie te słowa i zostawia w pamięci. Niektóre z nich rozrastają się do olbrzymich rozmiarów i utrudniają życie nawet w późniejszym czasie.
Dziękuję za tą książkę. Sama mam dzieci i staram się je wspierać słowami, zapewniać, że je kocham i że są najważniejsze w moim życiu.
Ta książka udowadnia, że słowa mają ogromną moc i bolą bardziej niż czyny.
"Wyobraźcie sobie, że każde słowo ma swój ciężar. Ile waży to, co dziś powiedzieliście?"
Jakie złe słowa utkwiły wam w pamięci? Może siedzą tam do dzisiaj i nie pozwalają normalnie funkcjonować?
Ja pamiętam jedno zdanie, które bardzo mnie denerwowało jak byłam mała:
- co wolno wojewodzie, to nie Tobie smrodzie.