Pełnia szczęścia recenzja

„Nie wyróżnia się absolutnie niczym. Jest tak bezbarwna, że zupełnie ginie w tłumie”.

Poznajemy Madzię Kociołek, trzydziestopięcioletnią starą pannę, niepozorną, szarą myszkę, którą przytłaczają kompleksy. Madzia jest bardzo inteligentna, nieśmiała, brak jej asertywności, na każdym kroku daje się wykorzystać. Od lat pracuje w dużej firmie transportowej, po cichu licząc na awans. Koledzy odnoszą się do niej z pewną pogardą, uważając ją za dziwadło. Jeżeli mogą skorzystać z pomocy Madzi – Madzia jest bardzo uczynną koleżanką – wtedy bez skrupułów to robią. Kobieta ma ogromnego pecha, nieustannie przytrafiają się jej przykre wpadki i przeróżne wypadki. Bardzo chce odmienić swoje życie. Imponuje jej szefowa – Nina, Madzia marzy, żeby, choć w minimalnym stopniu się do niej upodobnić. Po długich rozmyślaniach Madzia postanawia zmienić swoje życie. Robi listę swoich wad i zalet, wyznacza cele i krok po kroku postanawia je zrealizować. Czy jej się uda? Koniecznie sprawdźcie :)

Ta powieść to kompletne, pozytywne zaskoczenie. Do tej pory Pani Edyta była mi zanana z całkowicie innego typu powieści. Opowiedziana historia ma w sobie coś niesamowitego, krzepiącego. Akcja toczy się dynamicznie, zaskakuje i wzbudza ciekawość. Fabuła ukazuje poplątaną codzienność naszej bohaterki. Autorka pisze bardzo lekko, płynnie, plastycznie, z ogromnym poczuciem humoru i dużą ironią. Ciekawie ukazani bohaterowie, bardzo różni, barwni ludzie, przekrój różnych osobowości. Narratorem jest Głos Sumienia, który próbuje podpowiadać Madzi, co ma robić, niestety ta bardzo często go lekceważy i nie zbyt dobrze na tym wychodzi. Czy polubiłam Madzię? I tak i nie. Jest bardzo specyficzną osobą, szybko ulega różnym wpływom, nie ma swojego zdania, na każdym kroku daje wykorzystywać. Zahukana, samotna, nieśmiała, a przy tym bardzo pracowita, sumienna i inteligentna osoba. Bardzo chciałaby kochać i być kochaną…

Losy panny Kociołek wciągają od pierwszej strony, sprawiają, że humor nam się poprawia, a szczery uśmiech na dłużej gości na twarzy. Lekka pozytywna, mądra historia, niosąca morał, który daje do myślenia. Zakończenie to spore zaskoczenie. Bardzo polecam :)