Splątanie recenzja

Po przeczytaniu tej książki nie będziecie mieć kolorowych snów. Możecie w ogóle mieć problemy z zaśnięciem. Tyle w "Splątaniu" dzieje się zła, a okrucieństwa nie mieszczą się w naszych głowach.
Wchodząc w tę kryminalną historię sekwencja wydarzeń zdaje się wskazywać, że podążamy za biegiem wydarzeń. Niestety, jesteśmy wprowadzeni w błąd. Doświadczamy iluzji. Odkrywamy wszystkie karty, łączymy wydarzenia i osoby, ale niestety przecieramy oczy ze zdumienia, gdy docieramy do końca tej historii.
W "Splątaniu" autor umieścił zagubioną, samotną i potrzebującą bliskości Karolinę. Dość szybko okazuje się, że przeszłość ma duże znaczenie i wiąże się z teraźniejszością kobiety. Miłość, którą spotyka niespodziewanie ma na imię Marek i w niewiarygodnym tempie, stanie się głównym podejrzanym.
To, co czyni tę książkę niesamowitą to mrok, który spowija bohaterów. Ciągnie się za nimi egzystencja trudna do zniesienia, każdy nosi w sobie tajemnice, które ułożą się w niepojętą opowieść.
Czyta się ten tytuł zachłannie, bez spoglądania na zegarek. Z niedowierzaniem, ile człowiek potrafi wyrządzić zła drugiemu człowiekowi.
Wchodzimy w domysły, oskarżamy, wydajemy wyrok i nagle... autor stawia nas twarzą w twarz z prawdą, która boli, uwiera i jest dla czytelników nieprzewidywalna.
Moim zdaniem, właśnie dla tego odkrycia, odsłonięcia koszmarnych meandrów ludzkiej psychiki, warto sięgnąć po ten tytuł. Mnie zaintrygował na tyle, że z wielką przyjemnością sięgnę po inne książki Igora Brejdyganta. Sądzę, że " Splątanie" jest fantastycznym materiałem na ekranizację. Może kiedyś?
Cytat na koniec, dla niezdecydowanych:

Jedyne zastrzeżenie mam do zakończenia. Uważam, że jest " zbyt słodkie"; stąd brak dwóch gwiazdek.


Dziękuję Wydawnictwu Znak Crime za egzemplarz recenzencki książki.