Pan od poezji. O Zbigniewie Herbercie recenzja

Ile osób zwraca uwagę na poetę w wymiarze większym, niż tylko parę słów wspomnienia na lekcjach języka polskiego? Tymczasem poeta to nie tylko pięknie skomponowane słowa, ale również ludzki wymiar życia - cierpienia, radości, żartów, przyjaźni. "Pan od poezji" to subtelnie kunsztowna proza, reportaż z życia Herberta - nie tylko z dobrym, politycznie poprawnych momentów, ale również z tych chwil, które zwykle pomija się milczeniem. Zbiór opowieści rodziny, przyjaciół, odtwarzane listy, zdjęcia, których dotąd nie widział świat. Książkę "połyka się" jednym haustem - jest porywająca w swojej prostocie, jakby wcale nie mówiła o sławnym poecie. Pomimo, że to reportaż z życia, mamy szansę śmiać się, płakać, a także zastanawiać nad ludzkim życiem i tym, na ile poeta okupuje swoją poezję dramatem własnego życia; czasem czujemy się jak podczas lektury romansu, czasem książki przygodowej czy historycznej. Polecam nie tylko wielbicielom Herberta, ale nawet bardziej tym, którzy za nim nie przepadają właśnie przez jego moralizatorskie, dydaktyczne stworzenie Pana Cogito - warto zagłębić się w tę lekturę, żeby poznać nie tylko Pana Cogito, ale również losy życia jego twórcy.