Ostatnie słowo recenzja

Świat się zatrzymał, kadr znieruchomiał. Cios, który przenika ciało i duszę boli i zmienia na zawsze. Moment, na który nikt nie ma wpływu. Utrwala się jad, sącząc obłęd każdego dnia. Żłobi ślady, których żadna siła nie naprawi. Zaślepia rozum i wrzuca w mrok przepaści. Wszystko upada, nie wytrzymując naporu zdarzeń. Stąpając po niepewnym gruncie, chwyta się przewrotności, by ulżyć cierpieniu. Krzyk rozpaczy i zły dotyk przenika, prowadząc w kierunku ciemnej strony człowieczeństwa. Budzi się uśpione zło, topiąc się we własnej nienawiści. Próba zagłuszenia traumy utraty tego co najcenniejsze, a jedyną drogą spełnienia zdaje się zemsta.

William Kriger zarabia na życie wymyślając początki książek. Spełnia marzenia wielu o zostaniu pisarzem. Gdy pojawia się u niego Wera i chce, by napisał o największym życiowym koszmarze, nie widzi w tym zleceniu nic podejrzanego. Realizuje plan, ale kobieta nie znika z jego życia. Chce więcej, a jej obecność staje się uciążliwa. Kriger musi zgodzić się na wszystkie warunki, by tylko utrzymać swój mroczny sekret.

Agnieszka Pietrzyk w najlepszej formie! Stworzyła fenomenalny thriller, podszyty niepokojem. Ośmielę się stwierdzić, że to najlepsza powieść autorki. Dwie historie w jednej. Emocjonująca, przeszywająca bólem utraty i chęcią odwetu, dopracowana w każdym szczególe.

Nieprzewidywalny świat intryg skrywa tajemnicę. Drgająca rozpacz puka do drzwi. Łza skrywa się w kąciku oka pod maską pozorów. Życie pełne nadziei wisi w próżni i czeka na obietnicę, a niewinna młodość upada na dno.

Ułamki zdarzeń decydują o życiu. Młodzi ludzie w obliczu zła i pragnienie, z którym ciężko sobie poradzić. Zagadują sumienie, uciekają w półprawdy. Kłamstwo dogania, a prawda ucieka kierując podejrzenia na niewinnych. Niszczycielska siła odbiera rozum i prowadzi do tragedii.

Autorka rewelacyjnie ukazała małomiasteczkową mentalność. Obraz społeczności, która w swojej obronie gotowa jest na wszystko. W każdej chwili może zmienić się w huragan i zniszczyć to co stanie na drodze. W imię jedności brnie bezwstydnie w labirynt niegodziwości. Tajemnice, oskarżenia i przemilczenia. Ludzie, którzy tworzą świat doskonałych pozorów.

Zło nie dzieje się bez przyczyny. Zdrada wzmaga cierpienie i prowadzi do odwetu, by wymierzyć karę za popełnione czyny. Krzywda dziecka zawsze porusza. Koszmarny sen, który lepiej żeby nigdy się nie ziścił.

Wyrazista, zaskakująca powieść, wyróżniającą się nieoczywistością.
Polecam bardzo!