Ostatnie piętro recenzja

Kolejna powieść po którą zdecydowałam się sięgnąć to powieść z pogranicza literatury obyczajowej i thrillera psychologicznego. Dość nietypowe i ciekawe połączenie, czyż nie? W najnowszej powieści Louise Candlish „Ostatnie piętro” mamy pokazany przejmujący portret matczynej miłości, rozpaczy po stracie dziecka oraz obsesyjnej żądzy zemsty. Czy taka mieszanka dość wybuchowa może być dobrym pomysłem na powieść ? Sprawdźmy to!



Ellen Saint jest projektantką oświetlenia, często odwiedza klientów w ich nowym mieszkaniach i nowoczesnych apartamentach. Ellen jest matką, od kilku lat pogrążoną w rozpaczy po tragicznej śmierci syna. Lucas miał dziewiętnaście lat. Ona nigdy nie pogodziła się w tym wyrokiem losu. Ellen jest wojowniczką.
Kiedy pewnego razu odwiedza klinikę w luksusowej dzielnicy w pobliżu London Bridge, na najwyższym tarasie sąsiedniego budynku o nazwie Heights widzi mężczyznę . Ten człowiek przyciąga jej uwagę nie tylko dlatego, że kogoś jej przypomina - kogoś, kto przecież nie żyje!
Ten człowiek stoi na ostatnim piętrze i przechyla się przez barierkę! Ellen ma zawroty głowy na samą myśl o tym. A jednak postanawia wspiąćsię na szczyt budynku i złożyć wizytę właścicielowi apartamentu numer 10 …
Zrozpaczona matka owładnięta żądzą zemsty zdolna jest do wszystkiego!



Nie do końca wiem co tak naprawdę mam myśleć o tej historii. Niby wszystko tu grało, niby jakiś pomysł na fabułę jest … ale koniec końców brakło mi czegoś co by tak naprawdę wciągnęło mnie w historię tutaj przedstawioną. Zabrakło mi dosłownie tego „czegoś”!
Fabuła powieści dość ciekawa, historia też, akcja niestety już nie za bardzo mnie wciągnęła, trochę się to wszystko tu dłużyło. Postacie jakie tutaj dostajemy dość mocno przerysowane, mało realistyczne i poniekąd to też miało jakiś wpływ na to, że książka mnie nie wciągnęła. No bo jak poczuć coś do powieści jeśli jej bohaterowie są ci właściwie obojętni? Tym bardziej, że niektórych zachowań jakie tu miały miejsce nie do końca chyba ogarnęłam… Tak naprawdę nie znalazłam tu niczego sensownego, jakiegoś punktu zaczepienia by ta historia miała jakiś sens.

Styl pisania autorki jest dość lekki, ciekawy, ale brakowało mitu jakiegoś zaskoczenia czytelnika, dawki emocji czy dreszczyku. Brak jakiejś szybkiej akcji spowodowały tylko to, że książka naprawdę mi się dłużyła.

Podsumowując:

„Ostatnie piętro”Louse Candlish klasyfikowane jest jako thriller psychologiczny, ale moim zdaniem bardziej to po całkowitą obyczajówkę podchodzi. I niestety jak dla mnie z lekka nużącą, bez jakichkolwiek sensownych emocji, dość złą jak na powieść z niesamowitym potencjałem jeśli chodzi o historię. Można było jej tu trochę dać pazurka, charakteru, czegoś co by czytelnika zaciekawiło zamiast znużyć, a tak … mamy coś co mnie osobiście wynudziło. Ja jej niestety nie polecam.