Oksa Pollock. Ostatnia nadzieja recenzja

Tytułowa bohaterka książki Oksa Pollock przeprowadza się z rodzicami i najlepszym przyjacielem Gusem do Londynu. Jej rodzice mają założyć tam restaurację, a ona idzie do nowej szkoły. Pewnego dnia Oksa okrywa, że potrafi przesuwać przedmioty siłą własnej woli, lewitować nad podłogą czy też rzucać kulami ognia. Dowiaduje się, że jej rodzina pochodzi z krainy zwanej Edefią, która jest niewidocznym dla zwykłych ludzi sercem świata. Jej babcia wraz z wieloma przyjaciółmi musiała porzucić Edefię z powodu Chaosu, który tam zapanował. Tylko Oksa jako nowa Najłaskawsza może umożliwić rodzinie powrót do Edefii. Oczywiście nie może zabraknąć także czarnego charakteru. Jest nim nauczyciel fizyki w szkole Oksy – Orton McGraw, który okazuje się również jednym z Edefian. Czy przeszkodzi on Tym-Którzy-Uszli (bo tak właśnie nazywani są bohaterowie tej książki) w dotarciu do magicznej krainy? Przekonajcie się sami!
Książka pisana jest bardzo przystępnym językiem. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Szczególną uwagę należy zwrócić na galerię magicznych stworzeń, którą stworzyły autorki. Każde zwierzę charakteryzuje się oryginalnym sposobem bycia i wyrażania swojego zdania. Możemy poznać m.in. niczego niepojmującego Deficytka, rozhisteryzowane kwiaty goranov, ciągle zziębnięte Zgadurki i Bzikuski, które nieustannie bawią bogactwem swego języka.
Jednak jak każda pozycja ta również ma swoje wady. Według mnie główna bohaterka zbyt naiwnie postrzega otaczający ją świat i nie dostrzega czyhających na nią i jej bliskich niebezpieczeństw. Poza tym fabuła jest rozciągnięta, przez co bardzo mało się dzieje. Pierwszy tom zawiera tak naprawdę wstęp to właściwej części cyklu i sam w sobie nie przedstawia zbyt wiele akcji.
Podsumowując książkę zdecydowanie warto przeczytać. Być może nie zachwyci ona swoją treścią, ale na pewno będzie przyjemną lekturą i przygotuje do przeczytanie kolejnych tomów cyklu, które są moim zdaniem napisane po mistrzowsku.