Ostatni list recenzja

Świetna pozycja. To jedna z tych lektur, które już na zawsze pozostawią ślad w moim sercu. Na początku nie miałam zbyt dużych oczekiwać, właściwie raz usłyszałam o tej książce. Postanowiłam ją przeczytać ze względu na to, że podobno była smutna. I tak rzeczywiście było. Pierwsza połowa książki trzymała w napięciu, bardzo szybko czytałam kolejne rozdziały. Wkręciłam się. Ale nadal czułam, że to chyba jeszcze nie jest to. I wiedziałam o tym, że książka mi się podoba, ale bez szału. Natomiast później.. Dołączyły kolejne emocje i wtedy już nie wstrzymywałam płaczu. Po prostu wyłam jak bóbr, nie mogłam się uspokoić. Książka opowiada o samotnej matce bliźniaków, która dowiaduje się o tym, że jedno z nich jest śmiertelnie chore. Na świecie nie ma ona nikogo poza mężczyzną, do którego pisze listy. Dzięki tym listom czułam się jakby akcja działa się w latach dziewięćdziesiątych, a tak na prawdę rozgrywana jest w czasach zaawansowanej technologii. Książka pokazuje jak szybko i nagle można coś stracić. Ukazuje, że życie nie jest usłane różami, że jednego dnia można mieć wszystko, a drugiego nic. Książka pozwoliła mi na refleksje dotyczące życia i śmierci. Często musiałam zatrzymywać na chwilę czytanie, aby zastanowić się nad daną sytuacją, czy cytatem. Czytanie tej książki sprawiło, że dowiedziałam się o tym, jak okropny potrafi być świat. Ale to nie wszystko. Książka pokazała mi, co to jest miłość. Zrozumiałam, że kochanie kogoś wymaga poświęceń i nie raz trzeba stracić wszystko, aby zyskać coś lepszego. W tej lekturze nie zabrakło też wątku kłamstw, który był wspaniałe napisany. Pokazywał, że kłamstwem nie zdziała się nic i tak na prawdę lepiej wypowiedzieć okrutną prawdę niż piękne kłamstwo, ponieważ łatwo można stracić czyjeś zaufanie. Jeśli chodzi o styl pisarski autorki: książkę czytało się bardzo szybko, autorka zawiera w niej tematów skłaniających do refleksji i wydaje mi się że w tych 500 stronach autorka całkowicie wyczerpała temat, wszystkie wątki doprowadziła do końca.