Jak zmienić wszystko. Młodzi na raunek planecie recenzja

Każdy z nas zauważa, że w naturze dzieje się coś niewłaściwego, co objawia się anomaliami pogodowymi, katastrofami klimatycznymi, klęskami żywiołowymi. To Matka Ziemia daje znać, że jej wytrzymałość się kończy, a zgubne działania człowieka doprowadzają ją do śmierci.

Jestem z pokolenia, które pamięta siarczyste zimy z bardzo niskimi temperaturami, zalegającym na kilku metrów śniegiem, czy też mocno skutymi wodami jezior i rzek pokrytych grubą warstwą lodu. Po takiej zimie przychodziła wiosna delikatnie roztaczając swój czar, a po niej pojawiało się gorące lato, by po trzech miesiącach mogła przyjść piękna, kolorowa jesień. Dziś mam wrażenie, że te różnice się zacierają, a cały rok przebiega w coraz bardziej podobnych do siebie miesiącach. Lato potrafi być niemiłosiernie gorące, ale też dotknąć przejmującym zimnem, natomiast okres zimowy jest coraz bardziej łagodny i zlewa się z nadchodzącą wiosną.

Panie Naomi Klein i Rebecca Stefoff w swojej książce „Jak zmienić wszystko” uświadamiają zachodzące, niekorzystne zmiany, opowiadają o przyczynach ich występowania oraz podpowiadają, co można zrobić, by poprawić kondycję naszej Ziemi. Kierują swoje spostrzeżenie przede wszystkim do ludzi młodych, o czym świadczy podtytuł na okładce książki „Młodzi na ratunek planecie.” Jest przekonana, że przed nimi stoi ogromna szansa na działania zapobiegające całkowitym zniszczeniu środowiska naturalnego.

Pani Naomi Klein zaczyna rysowanie smutnego obrazu świata od stanu Wielkiej Rafy Koralowej, uświadamiając, że bezpowrotnie giną koralowce, które ona, jako dziecko podziwiała nurkując w australijskich wodach. Gdy wiele lat później zapragnęła pokazać ten piękny świat swemu synowi, obok tego niemal bajkowego krajobrazu, autorka zauważyła przerażający widok w postaci obumierającej rafy. Nie pokazała tego młodemu człowiekowi, gdyż chciała, by w jego umyśle pozostały piękne obrazy podwodnego świata, jednak ona wyszła stamtąd zasmucona.

Autorki poruszyły wiele zagadnień, pokazując dużo przykładów naszej rzeczywistości, do której przyczynił się człowiek, chociażby poprzez chciwość wielkich korporacji, zaniedbań ekologicznych i bagatelizowania sygnałów dawanych przez naturę. Podkreślają wagę działań wszelkich organizacji, które mogą swoimi akcjami zmienić na lepsze jakość życie. Wprost wołają z kart książki, że jeszcze jest czas, ale kurczy się on niemiłosiernie. Uświadamiają, że jeszcze nie wszystko jest stracone i można jeszcze skutecznie zwalczyć negatywne skutki zmian klimatu i podjąć walkę poprzez globalny ruch ekologiczny, by wszyscy mogli żyć w lepszej, zdrowszej przyszłości.

W trzech częściach autorki przedstawiają naszą obecną sytuację, w których podkreślają, że młodzi ludzie są ważną częścią tego ruchu, gdyż to właśnie oni stoją na czele ruchu nazwanego sprawiedliwością klimatyczną "The Leap". Poznajemy czynnych aktywistów klimatycznych takich jak Esperanza Martinez, Aldo Leopold, Rachel Carson, Jackson Hinkle, Celeste Tinajereo, którzy opowiadają o swoich działaniach.

Materiał zobrazowany został przez wiele czarno-białych zdjęć, które doskonale uzupełniają omawiane zagadnienia. Na końcu autorki zamieściły list otwarty do rządów tego świata, wystosowany w kwietniu 2019 roku i podpisany przez osoby działające w różnych strukturach ekologicznych nawołujących do podpowiadający sposoby powstrzymania katastrofy klimatycznej, podkreślając, że jeszcze jest czas, by podjąć odpowiednie działania.

Książka „Jak zmienić wszystko” jest krzykiem Matki Ziemi, której głos przekazuje Naomi Klein i Rebecca Stefoff w swojej publikacji, która powstała, by uświadomić, że zmiana jest możliwa. Autorki odnoszą się też do pandemii koronowirusa, który rozprzestrzenił się w momencie, gdy książka została ukończona. Jest to także jeden z elementów ostrzegających nas przed tym, że dzieje się coś niedobrego, a czas pandemii był dla nas specyficzną lekcją, o której panie piszą w posłowiu. Przytaczają też w nim na koniec słowa indyjskiej pisarki Arundhati Roy, która podzieliła się z czytelnikami swoją wizją pandemii, a której słowa są dobitnym i doskonałym podsumowaniem całego materiału przedstawionego przez Naomi Klein:

„Możemy iść dalej, dźwigając ze sobą truchło naszych uprzedzeń i resentymentów, naszą zachłanność, bazy danych i idee, które się nie sprawdziły, nasze martwe rzeki i zadymione niebo. Ale możemy też ruszyć w drogę bez tego bagażu, gotowi, by wymyślić świat na nowo. I gotowi, by o niego walczyć.”

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu YOU&YA