Otwórz oczy recenzja

Akcja trzeciej części przygód Leny i Artura rozgrywa się tuż po ich ślubie.

Artur wyjawia Lenie ostatnią tajemnicę rodzinną, którą mógł jej przekazać dopiero wtedy jak będą małżeństwem. Kobieta jest wstrząśnięta nowymi tajemnicami. Ciężko jej przejść do porządku dziennego, czuje strach, który paraliżuje ją od środka. Artur żałuje, że wyjawił żonie sekret, bo widzi, iż sobie nie radzi z nowymi informacjami, jest za słaba by to udźwignąć. Sam przez cały czas szuka rozwiązania z tej trudnej dla wszystkich sytuacji.

Któregoś dnia Artur zaczyna się źle czuć. Czuje, że ktoś podał mu ciężkie psychotropy, które mają nieodwracalnie zmienić życie jego i najbliższych mu osób. Walczy do samego końca. Wszyscy widzą, że dzieje się z nim coś niedobrego, on wszystkiemu zaprzecza. Jednak pożegnanie z Leną pewnego ranka sygnalizuje jej, iż coś naprawdę jest nie tak jak powinno. On nigdy tak się nie żegnał z nią. Tego dnia Artur obchodził swoje kolejne urodziny. Wieczorem miało odbyć się przyjęcie. Artur zjawia się spóźniony. Wszyscy go osaczyli składając mu życzenia. W pewnym momencie traci przytomność. Lena widząc to ma wrażenie, że jej świat też się rozpadł. Od tej pory, musi radzić sobie sama w tym trudnym świecie swojego nieprzytomnego męża.

Czy Artur odzyska świadomość? Jak Lena poradzi sobie w nowej rzeczywistości? Co jeszcze czeka na Lenę w bezwzględnym świecie Manganów? Czy kobieta ocali swoją miłość do męża?

Pierwsza część była zabawna, druga trochę mroczna a w trzecia doprowadziła mnie do łez. Nie mogłam czytać o rozterkach Leny, kiedy zmieniony Artur traktował ją bardzo surowo, z dystansem. Było mi jej strasznie żal. Lena uparcie drążyła do ocalenia swojej miłości i życia jakie stworzyła z Arturem. Niby taka krucha i delikatna, a dźwignęła to wszystko. Oczywiście nie obyło się bez błędów, ale na szczęście wszystko wróciło do normy wystarczająco szybko, by można było uratować to co najważniejsze. Miłość.

Jak i wcześniejsze części ta też jest napisana łatwo przyswajalnym językiem. Książkę się po prostu pochłania. Jednak w tej trzeciej jest pewna różnica, otóż narratorem jest nie tylko Lena ale także Artur. Dzięki temu jeszcze łatwiej możemy się z nimi utożsamić, poznać bliżej samego Artura, bardziej poczuć jego emocje.

Nie wiem jak to zrobiła Sinicka, ale czytając całą trylogię utożsamiałam się z Leną, czułam to co ona, tą jej nieporadność, strach, aż w końcu ból, kiedy mąż ją odtrącał. Czułam jej wszystkie rozterki, dlatego przy tej części co chwila ocierałam łzy. Ostatecznie wszystko skończyło się dobrze, ale była to droga przez mękę.

Cały cykl to zbiór książek nieodkładalnych i nieprzewidywalnych. Łączy w sobie wiele gatunków - romans, erotyk, sensacja, thriller, więc każdy znajdzie w nich coś dla siebie.

To historia, po którą warto sięgnąć, i wierzcie mi lub nie, ale tak dobre książki coraz rzadziej pojawiają się na naszym polskim rynku wydawniczym. Tak więc zachęcam was do sięgnięcia po całą serię!