Niebajka recenzja

Kiedy odnoszący sukcesy scenarzysta, Paul Hastings, zdecydował się przenieść wraz z rodziną ze słonecznej Kalifornii na opuszczoną farmy w stanie Nowy Jork, dom starego Kesslera wydawał mu się idealnym miejscem do podjęcia na nowo zarzuconej kariery powieściopisarza. Dawniej posiadłość ta była znana jako Wzgórze Króla Elfów. Wkrótce żona, córka, a także dwóch psotnych synów-bliżniaków Phila zaczynają wyczuwać obecność dziwnych i obcych istot w starym lesie, który otaczał ich dom niczym zaczarowana sieć ogromnego, złośliwego pająka; Niebajka to wspaniały wytwór wyobrażni, w którym mistrz fantasy odwołuje się ku bezczasowym światom celtyckich mitów oraz niewysłowionemu przerażeniu, jakie może czaić się pod uładzoną powierzchnią współczesnego życia. [http://www.gandalf.com.pl/b/niebajka/]

Opowieść jest dosyć ciekawa, ale jak dla mnie zdecydowanie za długa. Opisy przypominają niekiedy "Nad Niemnem", a gdy akcja rozwija się na dobre, okazuje się, że to już koncówka książki. Jedyną wg. mnie, ciekawą rzeczą w tej opowieści jest sposób, w jaki autor połączył dawne irlandzkie historie o elfach ze światem rzeczywistym i ukazał ów stworzenia jako złośliwe i nieprzyjazne człowiekowi, mogące narobić niemało problemów. Brak nietsety niespodziewanych zwrótów akcji, autor nie zrobił nic by podnieść czytelnikowi ciśnienie krwi. Przez większą część historii jest nudno, nudno i jeszcze raz nudno.