Oczy ciemności recenzja

Miałam spore oczekiwania względem tej książki. Specjalnie przesunęłam sobie ją w kolejce do czytania z nadzieją na chwilę wytchnienia od nieco cięższych i przeładowanych emocjami książek, jakie zagościły w moich rękach ostatnimi czasy. Fakt, może i złapałam oddech, ale... dodatkowo wynudziłam się przy tym wszystkim jak mops.

Żyjąca w Las Vegas Tina odnosi sukcesy w opływającym blichtrem świecie kasyna i łatwej wygrane lub bolesnej przegranej. Praca pozwala zapomnieć o tragedii, jaka nawiedziła kobietę rok temu - w wypadku zginął jej jedyny syn, a małżeństwo legło w gruzach. Gdy bohaterka na nowo układa życie w cieniu żałoby łudząc się, że po urodzaju nieszczęść w końcu los szykuje coś lepszego, wokół niej dzieją się trudne do wytłumaczenia rzeczy. Tina wraz z nowo poznanym mężczyzną wpada w sieć tajemnic, gdzie za sznurki pociągają wpływowi i bezwzględni ludzie. Co stało się rok temu podczas wyjazdu skautów w góry?

Fabuła w głównej mierze opiera się na odkrywaniu sekretów, ale i na opisach, które potrafią zmordować najwytrwalszego czytelnika. Można odnieść wrażenie, iż gdyby skleiły nam się kartki, nawet byśmy tego nie zauważyli, gdyż autor ciągle krąży i wałkuje temat aż do bólu. Najczęściej temat, który nie ma zbyt dużego znaczenia dla całej historii, a drażni żądnego emocji odbiorcę. Wątkom paranormalnym również mówię "nie". Odebrało to książce znamiona jakiegokolwiek realizmu - można poprzez ten gatunkowy miks nieco zgłupieć: ni to thriller, ni to horror, kryminał czy w efekcie słabe kino akcji. "Oczu ciemności" nie ratuje nawet zakończenie, wobec którego mam kilka uwag prawdopodobnie będących niedopatrzeniami autora.

Podsumowując, rozczarowała mnie ta książka. Umęczył styl opisywania najdrobniejszych, zbędnych detali Koontza - akcja raz toczy się zbyt gwałtownie, by za chwilę wlec się ślimaczym tempem. Ta nierówność nie pozwala wczuć się w pełni w fabułę, jak i nawiązać bliższej relacji z Tiną. Zabrzmię może już monotonnie, ale "zamysł był świetny i... to by było tyle z plusów".