Okruchy lustra recenzja

Główna bohaterką jest Michalina, która jest aktorką. Pracuje w prowincjonalnym teatrze w G. Tam mieszka i żyje z Maciejem trochę starszym od niej aktorem. Jednak prawdziwe uczucie żywi do Alana, pisarza z Warszawy. I to właśnie tam, co jakiś czas kursuje pociągiem, by się z nim spotkać. 

Alan nigdy nie potrafił wypowiedzieć swoich uczuć do Michaliny. Maciej był jego przeciwieństwem pod tym względem. Jednak przy pewnej wizycie w Warszawie, główna bohaterka dowiaduje się, że jej wielka miłość będzie ojcem. W ten sposób postanawia zakończyć swoją znajomość z Alanem, co nie jest dla niej łatwe. Jednak w G. Maciej dowiaduje się o romansie swej ukochanej. W ten oto sposób życie naszej aktorki zaczyna się sypać. 

Jednak przyjaciele ja wspierają i pomagają w tych trudnych komunistycznych czasach. Michalina po tragicznej wiadomości podejmuje decyzje o zakończeniu pracy w teatrze w G. Jedzie do Warszawy a tam czeka na nią jej Alan, który proponuje jej role w filmie, do którego napisał scenariusz. I tak o to wyjeżdżają oboje do Indii na zdjęcia. Nagle życie aktorki się zmienia, ale czy na lepsze?

Czy Alan i Michalina będą szczęśliwą parą?

Czy Michalina wróci do Polski? 

I czy będzie grała jeszcze na deskach teatru?

Jakoś ciężko mi coś napisać o tej książce. Trochę mnie wynudziła. Po pierwsze nie lubię książek, w których nie ma podziału na rozdziały. Nie pytajcie, czemu po prostu drażni mnie ich brak. Po drugie dosyć mało dialogów. Znacznie ciekawiej moim zdaniem czytać dialogi niż opisy. Po trzecie trochę mi się dłużyła ta historia, dopiero po przeczytaniu ponad połowy coś się zaczęło dziać, co zachęcało do dalszego czytania. 

Książka zdecydowanie nie jest porywająca. Ukazuje jak to było w czasach komuny, jak ciężko było o większość rzeczy. Jednak, mimo, iż ciekawa jestem tamtych czasów to ta książka zdecydowanie nie przypadła mi do gustu.

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję portalowi nakanapie.pl