Świąteczny trop recenzja

„Albowiem spontaniczność przez wielu jest odbierana jako szczerość. A jak powiedział kiedyś ktoś mądry: gdy umiesz udawać szczerego, jesteś w pół drogi do sukcesu”.

Na początku okładka, ponieważ ona sugeruje coś innego, niż tak naprawdę dostajemy. Ale jest ładna, przyciąga oko… Książka świąteczna nie jest, to raz. Chociaż jest scena w Boże Narodzenie, podczas której doszło do pewnej akcji. A żona głównego bohatera na początku powtarza zdanie „ Przecież mamy Boże Narodzenie” , ale umówmy się jedno zdanie świąt tutaj nie zrobi…Książka o zwierzętach nie jest, to dwa. Owszem zdarzają się momenty kiedy ktoś sobie o istnieniu piesków przypomina, ale jest ich jak na lekarstwo. Ale „nie oceniaj książki po okładce” jak to mówią. I może jestem troszeczkę zawiedziona tym brakiem świąt i zwierząt, to książka nie jest zła. Dostajemy całkiem niezłą opowieść kryminalną, która gra tutaj pierwsze skrzypce. Dotyczy ona morderstwa, którego miał rzekomo dokonać Don Carrigan – bezdomny weteran. I ta zagadka jest bardzo ciekawa, wciągająca a jej zakończenie zaskakujące. Dużo się dzieje, kilka trupów jest nawet… Jednak nie jest tak bardzo brutalnie i krwawo. Pod koniec książki akcja przenosi się na salę sądową i to bardzo mnie się spodobało, bo lubię takie klimaty.

Zatrzymam się przy bohaterach. Wiele osób się przewija na kartkach tej historii, którzy pomagają Carpentrowi rozwiązać tę sprawę. Każdy jest przedstawiony, krócej czy też dłużej, ale są zróżnicowani i poniekąd interesujący. Może się wydawać, że tyle postaci spowoduje takie zagubienie i to jest prawda, bo przez chwilę odnosi się takie wrażenie. Sam Andy Carpenter to prawnik z bardzo specyficznym humorem i często rzuca jakimiś humorystycznymi tekstami w poważnych sytuacjach. Dla jednych te teksty będą zabawne, dla innych nie. Mnie parę z nich rozśmieszyło.

I styl autora, który na początku nie przypadł mi do gustu, gdyż miałam wrażenie, że autor wyjaśnia każdy ruch, sytuację…, tak jakbym nie mogła się sama tego domyśleć lub też to nie było oczywiste. W każdym razie kiedy już przyzwyczaiłam się do tego pióra, to czytało się bardzo szybko.