Pragnienia serc recenzja

Odświeżająca i odprężająca. Tak nazwałbym "Pragnienia serc", historię, którą pochłonęłam dosłownie w jeden wieczór.

Gdy po nią sięgałam, wiedziałam jedynie, że zawiera w sobie, przez wielu bardzo uwielbiany, motyw fake dating. Opowieść Veronici Black tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że ja również zaliczam się do grona wielbicielek.

Rodzina z wyższych sfer, tajemnice, intrygi, tradycje rodowe. To sprawiało, że kolejne strony same przelatywały przez palce Smaczku dodał motyw kryminalny, o którym wcześniej nie miałam pojęcia, że takowy w niej znajdę. Choć zagadka była prosta do odgadnięcia - już niemalże na samym początku, to biorąc pod uwagę, że sama powieść kryminałem nie jest, przymknęłam na to oko. Nie przymknęłam jednak oka na sceny erotyczne. W mojej ocenie było ich za dużo, trochę zbyt często i zbyt barwnie opisane. Osobiście wolę, gdy są subtelne i pozostawiające wiele niedopowiedzeń. Nie zmienia to jednak faktu, że sama relacja bohaterów została przyjemnie rozpisana. Wiarygodnie na każdym poziomie. Czy to przyjacielskim, czy tym, jaki rozwinął się na późniejszym etapie.

Obok wspomnianych wyżej scen, kolejnym elementem, który bardzo mi doskwierał, a jest niestety częstym zabiegiem w powieściach romantycznych, to brak rozmowy. Mogłabym w jednym zdaniu opisać przebieg każdej komedii romantycznej, opierającej się na tych samych schematach. Niestety "Pragnienia serc" nie odbiegają w tej kategorii. Wielu nieprzyjemnych sytuacji można było uniknąć, gdyby tylko Evelyn porozmawiała z Jacem. Obyłoby się bez dramatów.

Byłabym niesprawiedliwa, gdybym nie wspomniała o tematach trudnych, które historia próbuje poruszyć. Bohaterka, Evelyn wiele w życiu przeszła. Nie potrafiła otworzyć się przed innymi, dlatego ja cieszę się, że mogłam być świadkiem jej przemiany.

"Pragnienia serc" okazały się przyjemnym doświadczeniem, skrojonym idealnie na jesienny wieczór pod kocykiem. Usiądźcie więc wygodnie w fotelu, przygotujcie gorącą herbatę i spędźcie idealny wieczór z Evelyn i Jacem.