Dwór Srebrnych Płomieni recenzja

Skończyłam właśnie czytać "Dwór Srebrnych Płomieni" i szczerze mówiąc nie wiem jak zebrać myśli, bo siedzę i płaczę. Dlaczego? Bo ta historia była przepiękna i nie mówię tu tylko o Neście. Chociaż według mnie Sarah J. Maas bardzo realnie oddała całą jej traumę oraz proces leczenia i jak zwykle świetnie zagrała na moich emocjach. Ale mam też na myśli historię Gwyn, Emerie, Kasjana i innych.
Ta książka była inna niż poprzednie części. Przede wszystkim Sarah J. Maas skupiła się na bardziej na psychologii postaci niż na akcji. To nie znaczy, że książka jest nudna, ale po prostu czyta się ją wolniej i czasami trzeba ją odłożyć, pomyśleć jak wielkie dana scena ma znaczenie dla Nesty, Kasjana lub innych bohaterów takich jak Azriel czy Eris.
Trochę więcej opowiem Wam pod drugą częścią książki, ale już teraz muszę powiedzieć o nowych lub tylko wspomnianych wcześniej bohaterkach, ponieważ zdecydowanie na to zasługują! Mamy szansę lepiej poznać Emerie - Illyryjkę, o której pierwszy raz przeczytaliśmy w "Dworze Szronu i Blasku Gwiazd" oraz Gwyn - kapłankę, która w niczym nie przypomina Ianthy.
"Dwór Srebrnych Płomieni" nie jest idealne. Scen seksu jak dla mnie mogłoby być dużo mniej (szczerze mówiąc niektóre po prostu pomijałam). Ale mimo to ten tom wywarł na mnie ogromne wrażenie i bardzo mi się podobał. Nie jestem w stanie stwierdzić czy jest lepszy, czy gorszy od innych, ponieważ tak jak wcześniej pisałam jest inny.
Na pewno warto dać tej książce szansę, zwłaszcza jeśli jesteście fanami Dworów. Przed przeczytaniem weźcie pod uwagę, że jest to przede wszystkim mentalna podróż Nesty i Kasjana, a nie kolejne przygody Feyry i Rhysanda (chociaż mają tu sporo scen). Cieszę się, że przeczytałam "Dwór Srebrnych Płomieni", mimo iż nie byłam fanką Nesty.