Oddech nocy recenzja

„Oddech nocy” to bardzo prosta, lekka lektura, którą pochłania się w jedno popołudnie. Bardzo sympatyczna okładka przyciąga wzrok i zachęca do przeczytania.

Pani Livingston napisała współczesna bajkę dla młodzieży o elfach, ale starsi też mogą ją spokojnie przeczytać. Świat bajkowy łączy się z rzeczywistością, postacie realne mieszają się z fantastycznymi, a wszystko w tle ma „Sen nocy letniej” Szekspira.
Nie ma może porywającej akcji, ale nudna też nie jest. Dla mnie jest za mało rozbudowana i dopracowana – mam nadzieję, że to zaledwie zapowiedź do kolejnych tomów, które będą głębsze i bardziej porywające.

Główną bohaterkę, siedemnastoletnią Kelley Winslow, poznajemy na próbie w teatrze, gdzie po szkole dostała posadę dublerki. Jest bardzo samodzielna, niezależna i samotnie mieszka w Nowym Jorku, jest sierotą. W teatrze spada na nią niespodziewana wiadomość, że odtwórczyni głównej roli jest kontuzjowana i Kelley ma zagrać Tytanię w sztuce „Sen nocy letniej” – spełnia się jej wielkie marzenie… jednak próba wypada tak sobie.
Kelley idzie odreagować do parku, gdzie ćwiczy swoją rolę – tam spotyka Sonny’ego. To podmieniec, śmiertelne dziecko porwane w dzieciństwie i wychowane przez elfy. Sonny jest strażnikiem Bramy pomiędzy światem ludzi a światem elfów. Ma za zadanie pilnować, aby bajkowe istoty nie przedostały się do świata ludzi przez Bramę umiejscowioną w parku, która jest nieszczelna – a zbliża się Samhain. Jednak nie tylko Sonny’ego spotyka Kelley w parku – ratuje zaplątanego wodne rośliny … konia, który wędruje za nią aż do domu i znajduje sobie miejsce…w jej wannie. To nie koniec dziwnych zdarzeń w życiu Kelley – to dopiero początek!

Znajomość z Sonny’m z czasem zacieśnia się i przy jego pomocy zaczynają się również rozjaśniać sprawy z życia Kelley – jej pochodzenie, rodzina….
Kim okaże się nasza bohaterka? Jak potoczą się dalsze losy naszej dwójki bohaterów?

Wydarzenia obserwujemy dwutorowo z pozycji Sonny’ego i Kelley. Fabuła książki jest niestety dość przewidywalna, jednak zdarzają się sytuacje bardzo ciekawe.

„Oddech nocy” to na pewno odprężająca lektura, lekka i przyjemna, ale bez dreszczyka emocji. Stanowi bardziej zarys opowieści niż samodzielną historię, jest za mało dopracowana – mam nadzieję, że kolejne tomy sprawia mi miłą niespodziankę.