Można oszaleć. Osobliwy świat szpitala psychiatrycznego recenzja

Książka, dzięki której ten "odległy świat" stał się dla mnie normalnością. Cieszę się, że społeczeństwo coraz bardziej stawia na oswajanie takich tematów. Nie traktuje już chorych psychicznie jak margines społeczeństwa, nie wyśmiewa się z antydepresantów i stara się coraz częściej być wsparciem dla chorych.

Autorka weszła w świat szpitala psychiatrycznego, aby dowiedzieć się jak to działa od środka. Kim są pacjenci, jak wygląda praca pielęgniarek i kto zarządza szpitalem.
Ciekawe spojrzenie, najpierw kilkadziesiąt lat wstecz i dla porównania kilkanaście lat temu. Dzięki relacji pani Krystyny możemy poznać cykl zmian, rewolucji i metod leczenia pacjentów. Wszystko się zmienia, czas biegnie do przodu. A chorych przybywa. Czy to znaczy, że system leczenia jest nieudolny, czy czasy powodują, że coraz trudniej poradzić sobie z codziennością i po prostu "boli nas życie"?

Zdecydowanie wciągająca książka, łamiąca tabu jakimi są choroby psychiczne. Za wielki plus uznaję rozmowy z pacjentami szpitala. To pozwala zrozumieć ich problemy czy tok myślenia. Wbrew pozorom wielu z tych ludzi jest świadomych swoich problemów. Starają się żyć normalnie, jednocześnie nie bojąc się prosić o pomoc. Na nieszczęście wielokrotnie do szpitala wracają, ale z ogromną siłą walczą o siebie.

Autorka napisała według mnie książkę, która odczarowuje przekonania i etykietkowanie szpitali psychiatrycznych. Szkoda tylko, że jest o tej książce tak cicho. Edukacja społeczeństwa ma tutaj znaczącą rolę we wspieraniu działalności tej dziedziny medycyny. Chciałabym, aby więcej osób przeczytało ją i polecało ją innym. Społeczeństwo tego potrzebuje.

Ja natomiast doceniam też pracę pań pielęgniarek! Ich wkład i trud są nieocenione. Trzeba być naprawdę z powołania, aby z dobrej woli podejmować się takich trudności. Mimo wszystko zadania i obowiązki pielęgniarek odbiegają od norm zwykłych szpitali. To właśnie one odnajdują człowieczeństwo, nie szufladkują pacjentów i starają się jak mogą, aby wyleczyć. Niestety to służba, za którą nie idą gratyfikacje finansowe. Pomimo tego, pielęgniarki są i nie wybierają najłatwiejszej, życiowej drogi. Ta książka to również podziękowanie za ich pracę. Dziękujemy!