Rzeźnik recenzja

#recenzja #rzeźnik #maxczornyj

"Rzeźnik" Max Czornyj

"Każdy Twój wyrok przyjmę twardy
Przed mocą Twoją się ukorzę
Ale chroń mnie, Panie, od pogardy
Od nienawiści strzeż mnie, Boże" Jacek Kaczmarski, Modlitwa o wschodzie słońca

"Rzeźnik" to moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Czornyja. Po lekturze tejże książki, wiem, że na pewno sięgnę po pozostałe powieści Maxa Czornyja.

"Rzeźnik" przedstawia historię seryjnego mordercy z Niebuszewa, dzielnicy Szczecina. Autor przybliżając niełatwe losy Józefa Cyppka/Josepha Zyppka stara się nakreślić przyczyny, dla których stał się tym, kim się stał. Próbuję dowiedzieć się dlaczego porządny, dobry człowiek z dnia na dzień stał się potworem.

Powieść ta wywołała we mnie mieszane uczucia, bowiem poznając losy Józefa, wywoływały we mnie one współczucie, ale nie jestem w stanie zrozumieć tego do jakich czynów się on dopuścił, żadne przeżycia, nie wiem jak traumatyczne, nie dają zezwolenia na takie bestialstwo, bezlitosność, a tym bardziej kanibalizm.
Do tej pory zastanawiam się jak wojna, obrazy, które ludzie byli zmuszeni oglądać( głód, gwałty, morderstwa, bombardowanie, ofiary, które zginęły podczas nich, głód, rozpacz) musiały zostawić silny, nieodwracalny ślad w psychice Cyppka, że powoli przeobrażał się w potwora.
Lecz prócz wojny i dramatu, który niesie ze sobą, czyli utrata bliskich, w tym dzieci, żony, duży wpływ na przemianę człowieka, który z narażeniem własnego życia ratował kolegę przed ostrzałem, w bezlitosnego Rzeźnika, miała pogarda i potępienie, jakie na każdym kroku, odczuwał ze strony ludzi, otoczenia. Przez wzgląd na swoje kalectwo był traktowany jak śmieć, człowiek gorszego sortu. Myślę, że to odtrącenie przez społeczeństwo, wojna, utrata bliskich osób, samotność, ale i niewątpliwe problemy emocjonalne i psychiczne, spowodowały, że pewnego dnia, w jego głowie przeskoczyła jakaś zapadka i zaczął mordować w bestialski i przerażający sposób. Stąd cytat na początku mej opinii, byśmy nie pogardzali innymi, żeby Bóg chronił nas przed pogardą i nienawiścią, bo nic nie niszczy ludzi tak jak one.

Lektura tejże książki była dla mnie prawdziwą przeprawą emocjonalną. Ukazuje, że człowiek tak naprawdę jest delikatny niczym lustro, wystarczy rysa by rozsypał się na milion kawałków, a posklejanie go w całość jest albo niemożliwe albo człowiek staje się zupełnie kimś innym, traci zmysły i popada w obłęd i świat swoich urojeń i chorych rozważań, jak Rzeźnik z Niebuszewa.

Historia ta jest przerażająca, tym bardziej, że oparta na faktach, krwawa, ale także strasznie smutna, pustosząca emocjonalnie. Polecam dla ludzi silnych pod względem emocjonalnym i niezbyt wrażliwych, lubiących psychologiczne spojrzenie na sylwetki seryjnych zabójców. Moja ocena to 10!