Klątwa wiecznego tułacza recenzja

 Autorka drugiego tomu Oceanu Odrzuconych przenosi nas w świat lat 20 , 30 i 40 w Europie.  Lotta to wykształcona, niezależna i samodzielna kobieta, która zajmuje się prowadzeniem salonu jubilerskiego i wykonywaniem biżuterii.  Wraz z główną bohaterką przemierzamy ulice europejskich stolic, szukamy odpowiedzi na nurtujące ją pytania dotyczące sztuki, człowieczeństwa, roli Boga w życiu człowieka i historii ludzkości. Oglądamy świat jej oczami, prowadzimy ciekawe rozmowy, poznajemy wspaniałych twórców tego okresu.  Świat Lotty to świat artystów, świat piękna, świat dobra,  poczucia ogromnej przynależności do określonego miejsca oraz odpowiedzialności za ludzi, z którymi splotły się jej losy.
Świat, który wykreowała autorka jest pełen emocji, atmosfery narastającego zagrożenia, niepewności, oczekiwania, niedowierzania, nadziei, która powoli umiera.  Każdy człowiek reaguje na tą nienaturalną sytuację na swój indywidualny sposób. Poznajemy wiele punktów widzenia, a najdokładniej znamy sposób myślenia Lotty i jej najbliższych. Widzimy ludzi załamanych, pobitych fizycznie i emocjonalnie przez hitleryzm. Oglądamy  ich walkę i chęć odnalezienia sensu w tej nieludzkiej sytuacji, czujemy ich strach i ból. Obserwujemy ich walkę o to, aby uciec jak najdalej od obłędu, który dotknął Europę.
Książka z pewnością spodoba się osobom, które lubią czytać o wydarzeniach historycznych widzianych oczami jednostek.  Przyglądać się powolnym zmianom, które doprowadzą do tak przerażającego okresu w dziejach świata.