Widzę Cię recenzja

Zastanawiałam się czytając tę książkę, czy pisarka opóźniła się w rozwoju?
W „podziękowaniach” pisze, że to już jej szesnasta książka, więc nie znajduję dla niej wytłumaczenia.
Z początku lekki ton, który mi się podobał, zaczął ustępować miejsce irytacji. Jestem pewna, że lepiej by tę powieść napisało dziecko ze szkoły podstawowej.
Te ciągłe „wznoszenie na piedestał” Fitzwilliama, doprowadzało mnie do furii. Może bym uzasadniła to, gdyby to był pamiętnik zauroczonej bohaterki, a nie relacja narratora, który nie powinien się ponosić.

Może i WIDZĘ CIĘ jest intrygującą historią, która zadaje Ci wiele pytań i zmusza do tego, że nie można się oderwać od lektury, ale tylko z początku. Wszystko układa się w przewidywalny scenariusz, okłamywałabym sama siebie, gdyby twierdziła, że nie spodziewałam się opisywanych wydarzeń.

Pisarka porusza temat stalkingu. W dzisiejszych czasach tak łatwo paść tego ofiarom. Może i jestem cyniczna, ale wiele zdarzeń nie miałoby miejsca, gdyby każdy zadbał o siebie.
A więc, owszem. Ludzie widzą różne rzeczy, jakich nie powinni. Rzeczy, które mogą wykorzystać przeciwko tobie, bo byłeś za mało ostrożny.

Jewell opisuje jaką niszczycielską mocą działa obsesja, która często jest niczym argumentowana.
Miłość bez cna lojalności, która odbiera godność.
Agresja, skrywana w kimś głęboko, tylko dlatego, że nie było nikogo, żeby słuchać.