Śpiący Rycerze recenzja

W drugim tomie serii "Dzieci dwóch światów" Agnieszka Fulińska oraz Aleksandra Klęczar oferują nam nieco mniejszą dawkę przygód, niż w pierwszym tomie, ale jest tak samo świetny...
Po raz kolejny Hanka i Igor spotykają się na obozie magii prowadzonym przez Twardowskiego, lecz zanim dzieci dojechały na obozowisko, zostali poinformowani o porwaniu mistrza magii i wszelkiego rodzaju czarów. Podczas ferii w Małej Bystrej poznają nowych znajomych, którzy jak oni przybyli na obóz: Julkę i Prospera. Kogut zleca dzieciom odnalezienie swojego Pana. Pracę utrudnia im lis zwany Przecherą. Przyjaciele współpracują, aby odnaleźć przewodniczącego obozu. Opierają się na przepowiedniach Lilianny oraz opowieściach Sabały, w gwarze góralskiej , której nie rozumieją. Oczywiście w pewnym momencie do akcji wkracza Dragomira i przemawia przez Hankę, która zostaje odsunięta od śledztwa. Przyjaciele wraz z poznanym w szkółce jazdy na nartach synem instruktora - Giuseppe postanawiają wybrać się do Tatrzańskiego Parku Narodowego, aby odnaleźć śpiących rycerzy, którzy jak zakładali ocalą ich oraz cały świat przed zawładnięciem przez Dragomirę i Popiela. Jednak, gdy docierają po raz drugi do groty śpiących rycerzy Kobold - strażnik wojowników nie chce ich wpuścić. Jak to określił "Śmierdzicie czarną magią", kamienny stwór nie pochwalał również gadatliwości Hanki. Porozmawiać ze sobą pozwolił tylko Giuseppe, któremu powiedział, że lepiej żeby pradawni wojowie nigdy się nie obudzili. Po rozmowie z chłopcem stwór zmienił zdanie i wpuścił zgraję do groty, lecz Hanka i Igor, jako dzieci śmierdzące czarną magią, musieli iść z tyłu i nie mogli przekroczyć wyznaczonego przez Kobolda progu.
Powieść ta, jak również jej poprzednia część jest świetna, znajdziemy w niej, wyważony świat fantastyczny, bez przesady, nie za dużo, nie za mało. Idealnie. Książkę polecam całym sercem, lecz pamiętajcie musicie czytać ją z uwagą na szczegóły zawarte w treści. Są kluczowe i potrzebne, by świetnie rozumieć historię "Dzieci dwóch światów"