Siła miłości recenzja

Pani Ania Sakowicz ma w swym dorobku wiele powieści bardzo różnych gatunkowo. Świadczy to o erudycji, ciekawości świata i odwadze. Bo właśnie odwagi potrzeba, by zmierzyć się z tak trudnym tematem, jaki podjęła w "Sile miłości".

Temat rodzin zastępczych już sam w sobie jest bardzo interesujący. Nieraz pewnie zastanawiamy się, co kieruje ludźmi, którzy decydują się na taką funkcję? Zdaje się być to prostsze w przypadku rodzin spokrewnionych, a zaopiekować się i pokochać obce dziecko, często z pogmatwanym życiorysem i trudną sytuacją rodzinną? Gdy podejmuje się tego typu decyzję, trzeba być jej, nie na 100, a na 200% pewnym, bo dziecko to nie przedmiot, który zwrócisz do sklepu po trzydziestu dniach użytkowania, no właśnie... a co jeśli taka opcja jednak istnieje?

Tajemnicą poliszynela jest, że wiele rodzin robi to ze względu na korzyści finansowe. Wiele lat pracowałam w ośrodku sprawującym pieczę nad rodzinami zastępczymi, gdzie pracownicy socjalni powtarzali, że na palcach jedynej ręki mogą zliczyć rodziny, które są nimi z odpowiednich pobudek. Do dziś nie chcę wierzyć w taką prawdę.

Jeśli trafisz na dziecko mocno problematyczne, niczym tytułowy Kevin z "Musimy, porozmawiać o Kevinie", spotka się to pewnie ze zrozumieniem. Gdy jesteś matką, która urodziła - nie masz wyjścia, lecz z bycia rodzicem zastępczym można zrezygnować. Zrezygnować, samo to słowo niesie przykre konotacje tzn. poddać się, ponieść porażkę jako rodzic, wychowawca, mieć świadomość, że sama nasza miłość nie wystarczy. Z drugiej strony mamy dziecko, jego uczucia, zawód i cierpienie.

Co takiego wydarzyło się w rodzinie Ostrowskich, że po dwunastu latach rozważają rezygnację z opieki nad Kacprem? Poddadzą się czy podejmą dalszą walkę?

To historia niejednoznaczna, trudna i bolesna. Oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, co tylko podnosi jej rangę w moich oczach. Porusza wiele problemów, rozterek i wątpliwości, z którymi borykają się rodziny zastępcze. Jeszcze nigdy tak dosadnie nie doświadczyłam, ile musi poświęcić rodzina niepełnosprawnego dziecka. Nie muszę chyba dodawać, jak ważny w tym wszystkim jest wspierający partner i przyjaciele, którzy przywracają nam właściwą perspektywę. To jedna z tych lektur, które skłaniają do głębszych refleksji, gdzie każdy wybór ma smak piołunu.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Luna.