Objawienia recenzja

Święta Brygida urodziła się w Szwecji w XIV wieku, kanonizowana osiemnaście lat po śmierci. Mistyczka, posiadała dar prorokowania. Charakteryzując jej duchowość na pierwszym miejscu należałoby postawić ogromne bogactwo przeżyć duchowych oraz wielką pracowitość. Dni przepędzała na trzech czynnościach: studiowaniu, modlitwie i pisaniu. Życie religijne koncentrowało się wokół modlitwy i wizytowania różnych kościołów oraz sanktuariów, a to w celu uczczenia świętych, zyskania odpustów i uproszenia łaski nawrócenia dla grzeszników. W modlitwie potrafiła trwać bardzo długo, przeżywając stany mistyczne, zwłaszcza w ważniejszych miejscach związanych z życiem Chrystusa, apostołów i innych świętych. Z modlitwą szła w parze pokuta, szczególnie praktykowana w piątki, dla uczczenia Męki Pańskiej. Oddawała się dziełom miłosierdzia, pracowała nad odnową liturgiczną i moralną odnową obyczajów - nie tylko ludu, ale i królów i polityków. Od samego dzieciństwa miała wizje - objawienia, które otrzymywała w od Trzech Osób Boskich, od Matki Bożej i świętych. Zapisywała je osobiście lub dyktowała. Powstało osiem tomów objawień. Wydawnictwo M podjęło się ich wydania. We wstępie napisano:

„Jej dusza napełniała się radością z powodu dobroci i wszechmocy Boga, a serce otwierało się na przyjmowanie miłości Bożej, tej miłości, która pali, oczyszcza i przemienia. Brygida stała się jak roztopiony wosk, któremu pieczęć nadaje kształt. Ale ona nie była woskiem roztopionym, martwym i niemym. Była osobą, człowiekiem, kobietą wybraną przez Boga Ojca, zakochaną w swym boskim Oblubieńcu – Jezusie Chrystusie, prowadzoną i kształtowaną przez Ducha Świętego, by dobrze mogła spełniać swe powołanie – być sumieniem Kościoła, całego świata i wielu poszczególnych ludzi nie tylko żyjących wówczas, ale również dzisiaj; by była Bożym prorokiem i rzecznikiem praw i spraw Boga i ludzi”. (str. 12)

Objawienia świętej Brygidy stanowią nie tylko pomnik mistycyzmu jej głębokiej i szlachetnej duszy, ale także dzieło literackie podobne do innych tego typu dzieł – „Dzienniczka” świętej Faustyny Kowalskiej czy „ O naśladowaniu Chrystusa” – Tomasza A’ Kempisa.