Obiecasz mi recenzja

Przyznam się, że serię poznałam od drugiego tomu, czyli "Zaufasz mi", a dopiero po niej wzięłam do ręki część pierwszą. I choć w zasadzie dobrze się czytało bez zachowania kolejności, to przy trzecim tomie, czyli "Obiecasz mi", już tak nie jest. Człowiek się pogubi już od pierwszych zdań, bo jednak te powiązania w akcji i między bohaterami mają znaczenie.

Wyobraźcie sobie teraz sytuację, kiedy to dzwoni do Was... no właśnie, wybaczcie, może być lekki spojler, więc pomińcie ten akapit, jeśli chcecie go uniknąć. Kontynuując, dzwoni do Was mężczyzna, który nie jest Wam obojętny w nawet najmniejszym stopniu, ba, może nie zaszło między Wami zbyt wiele ale jednak darzysz go jakimś uczuciem i on również Was, skoro to właśnie Wasz numer telefonu postanowił wystukać na ekranie komórki. I wtedy słyszycie po drugiej stronie: "Zabiłem...". Zaczyna się gonitwa myśli, reakcje automatyczne, co tu zrobić. Każdy zareaguje inaczej. Jeden spanikuje, drugi zadzwoni na policję, a trzeci pobiegnie czym prędzej pomóc. I tak uczyniła Ada. Zachowała zimną krew i pojechała do Krystiana, ale co się działo później to musicie przeczytać sami bo ma to wpływ jednak na fabułę całej książki.

Powiem szczerze, że uwielbiam kryminały ale bardzo ważni są dla mnie w nich bohaterowie. Jeśli chodzi o serię Diany Brzezińskiej, to uwielbiam tą dwójkę. Niestety, zaczyna mi pachnieć schematem, ale być może dlatego, że ostatnio dość często sięgam po tego typu serie. Mamy dwoje ludzi, profilerkę Adę, którą mnie już Autorka kupiła, bo właśnie o profilerach uwielbiam czytać, a jeszcze jak są charakterni, jak tutaj, to już w ogóle jestem cała pochłonięta. Drugim bohaterem jest oczywiście mężczyzna, który również jest ściśle powiązany z policją. Ta dwójka ze sobą współpracuje i zaczyna między nimi rodzić się uczucie. Oboje nie są przekonani do tego związku już od początku serii, a czy w końcu wybuchnie między nimi namiętność? Cóż, chyba nie muszę mówić, że tego tu nie powiem! Za to powiem Wam, że postacie drugoplanowe są również świetnie przemyślane. Chociażby brat Krystiana, który jest moralnym wzorem do naśladowania, pokazuje pazurki!

Jak wiemy wszyscy doskonale, nasi polscy pisarze kryminały piszą świetne. A ta seria jest tego kolejnym dowodem. Uważam, że warto po nią sięgnąć. Całkiem zabawnie człowiek wygląda, jak zbiera szczękę z podłogi za każdym razem kiedy kończy kolejny tom 😃 Muszę się przyznać, że po kilku tomach przygód Chyłki i Zordona, tutaj znalazłam powiew świeżości i choć do Remigiusza Mroza wrócę, to Diana Brzezińska stworzyła serię, którą stawiam tuż obok ulubionych polskich serii.