Obiecałem ci gwiazdy recenzja

„Lepiej czasami zostać sobą, niż na siłę upodabniać się do innych”.

„Żeby napełnić szklankę, należy ją najpierw opróżnić. Tak samo w życiu, czasami coś musi się skończyć, aby inne mogło się rozpocząć”.

Czy wierzysz, że miłość potrafi przetrwać rozłąkę? Czy młodzieńcze uczucie, można tak naprawdę nazwać miłością?

Maddy i Noah poznali się pewnego wietrznego dnia, gdy mieli po trzynaście lat. Wtedy los postawił ich na swojej drodze, obdarzając przyjaźnią i więzią, która dodawała im otuchy.

Wszystko jednak skończyło się w chwili, gdy Noah zniknął. Wyjechał bez słowa pożegnania, nie mówiąc dokąd, jedzie i czy kiedykolwiek jeszcze się zobaczą, co złamało serce Maddy.

Dziś po długich czterech latach znów się spotykają. Noah wraca do miasta i podejmuję naukę w liceum, do którego chodzi Maddy. Jednak nie jest on już tym samym chłopcem co kiedyś. Dziś to młody mężczyzna, któremu najlepiej wychodzi odpychanie od siebie ludzi. Czy tych dwoje ma jeszcze szansę odbudować swoją przyjaźń? Czy Maddy uda się przebić przez mur, jaki zbudował wokół siebie Noah? Jak wiele tajemnic oboje skrywają?

***

Choć czasy nastoletnie mam już dawno za sobą, to jednak nadal uwielbiam czytać książki, w których to właśnie młodzi bohaterowie mierzą się z trudami życia, zwłaszcza gdy są to historie wartościowe – a taka z pewnością jest debiutancka powieść Weroniki Schmidt.

Zanim zgłosiłam chęć podjęcia się patronatu, przeczytałam dostępne na platformie wattpad rozdziały, by przekonać się, czy to będzie coś, co mogłoby mi się spodobać i wiecie co – wystarczyło kilka stron, by ta historia mnie zauroczyła i sprawiła, że byłam niesamowicie ciekawa co znajdę dalej.

„Obiecałem ci gwiazdy” to jedna z tych książek, które czyta się z czystą przyjemnością. Nie znajdziecie tu dynamicznej fabuły i niesamowitych zwrotów akcji. Znajdziecie za to pełną emocji, niespieszną, ale życiową historię młodych ludzi, którym życie nie raz podłożyło kłody pod nogi. Opowieść Maddy i Noah to powieść ukazująca wiele różnych problemów, z jakimi muszą sobie radzić nastolatkowie. Zaraz obok zwyczajnego życia, szkoły, imprez i przyjaciół są problemy, które głęboko ukryte potrafią niszczyć od środka, zostawiając w nas ślady, o których naprawdę ciężko zapomnieć.

Dla mnie Weronika Schmidt debiutuje w naprawdę dobrym stylu. To właśnie ten styl – lekki, ale dopracowany i dojrzały sprawiał, że przez tą historię dosłownie się płynie. Bardzo podobało mi się to, że tu nic nie było przerysowanego. Ta historia to piękny obraz siły przyjaźni i miłości. To opowieść niosąca przesłanie - pokazująca, że każdy problem, jaki mamy, każdy ból, smutek i łzy można pokonać, jeśli tylko mamy wokół siebie odpowiednich ludzi.

Czy muszę jeszcze coś dodawać?

Mnie Weronika Schmidt zauroczyła. Stworzyła powieść o młodych ludziach, który pokazali, jak trzeba walczyć ze złym losem. Fabuła, bohaterowie, nieśpieszna akcja ukazująca prawdziwe życie – tego mi było trzeba. W tej powieści naprawdę łatwo się zatracić – mam nadzieje, że spróbujecie sami się o tym przekonać, bo ja wam tę historię z całego serca POLECAM!

Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy!