Nie zmusicie mnie do nienawiści recenzja

Historia ojca, który po śmierci żony stara się znaleźć sens życia wraz z swoim małym synem Melvilem. Krótka, ale dosadna opowieść o walce z codziennością, która momentami potrafi przerosnąć.

Rzadko czytam książki oparte na faktach. Najczęściej są one dla mnie zbyt trudne, bo zawsze podczas czytania chce się zrelaksować i odciąć od świata. Jednak tym razem historia była naprawdę świetnie... Co ja pisze, prawdziwie napisana. Ojciec i mąż po stracie żony nie wściekał się, nie panikował i zachował  spokój. Musiał się trzymać, dla swojego syna i dla wszystkich innych ludzi, którzy w niego wierzyli. Starał się. To jest główny element tej książki. Autor starał się, aby życie na nowo stało się normalne i spokojne. Książka jest bardzo krótka, ale to dobrze. Dzięki temu nie ma w niej niczego zbędnego, tylko to, co najważniejsze. To historia mężczyzny, który nigdy w życiu nie spodziewał się, że na jego barki spadnie tak ogromny ciężar. On jednak nie kreuje się na jakiegoś bohatera, przyznaje się do swoich błędów i niepowodzeń. Niewiele ludzi miałoby odwagę, aby pokazać się od takiej strony ludziom. Dlatego tym bardziej podziwiam tego człowieka i polecam jego historię, bo warto ją poznać. Naprawdę warto.