Człowiek, który pomylił swoją pracę z życiem recenzja

Naomi Shragai (m.in. psycholożka, konsultantka biznesowa i terapeutka) w kolejnych rozdziałach przedstawia i tłumaczy, w jaki sposób traumy z dzieciństwa oraz różnego rodzaju dysfunkcje w rodzinach mogą wpływać na życie zawodowe, a niejednokrotnie także poważnie mu zaszkodzić. Bywają jednak i takie zdarzenia, które przyczyniają się do ukształtowania się korzystnych cech i zachowań. Autorka dzieli się własnymi doświadczeniami, ale przytacza i analizuje również historie swoich klientów, a nawet osób publicznych. Ujawnia, w jaki sposób wydarzenia z życia jej rodziców, którym udało się przeżyć wojnę, odcisnęły piętno na jej własnym życiu, a tym samym doprowadziły ją do tego, czym się obecnie zajmuje zawodowo.

Muszę przyznać, że tytuł "Człowiek, który pomylił swoją pracę z życiem. Jak pozbyć się bagażu emocjonalnego w pracy" sprawił, że spodziewałam się jednej konkretnej historii. Okładka książki z kolei bezbłędnie pozwala odczytać konieczność sprawnego balastowania w życiu, co umożliwia zachowanie odpowiedniej równowagi między życiem prywatnym i zawodowym.

Autorka w poszczególnych częściach omawia konkretne cechy osobowości. Przedstawia m.in. osoby neurotycznie ambitne, zazdrośników, paranoików, maniaków kontroli, tyranów, przemocowców, narcyzów, ale pisze też o syndromie oszusta czy wygórowanych ambicjach. Poprzez zadawanie pytania na końcach rozdziałów daje wskazówki, jak można samodzielnie sprawdzić czy posiadamy dane cechy, ale podpowiada też, jak możemy się bronić przed toksycznymi osobami (kiedy dopuścić do konfrontacji, a kiedy absolutnie tego unikać). Sposób przedstawiania problemów i używane przy tym nazwy sprawiają jednak, że czytelnik raczej niechętnie będzie chciał się przyznać, że opisany przypadek może mieć z nim wiele wspólnego, bo kto chciałby sam siebie nazywać np. oszustem czy paranoikiem. Z tego też względu uważam, że ta książka może być raczej pomocą dla osób na stanowiskach kierowniczych, gdzie umiejętność określania i świadomość posiadania konkretnych cechy charakteru przez podwładnych może ułatwić osiąganie różnych celów lub unikania pewnego typu pracowników.

Moim zdaniem najciekawszymi fragmentami były te bezpośrednio odnoszące się do osobistych historii z życia autorki i jej rodziny.