DOLINA MGIEŁ. Cz I. „Droga Wojownika” recenzja

Droga życia każdego z nas prowadzi przez różne doświadczenia, spotkania, miejsca, które odkrywamy podążając za swoim przeznaczeniem. Każda chwila jest ważna i warto doceniać wszystko co nas spotyka. Nigdy nie wiemy, kiedy zgromadzona wiedza przyda się nam w naszej wędrówce, kto wyciągnie do nas pomocną dłoń i co jest dla nas ważne, dopóki nie zrobimy pierwszego kroku. Przekonał się o tym bohater książki pt.: „Dolina Mgieł. Cz. I Droga Wojownika.”

Już od pierwszych stron wiedziałam, że nie będzie to zwykła opowieść o podróży głównego bohatera. I nie zawiodłam się. Atutem jest narracja, w którą wplecione są mądre myśli, sięgające najczulszych strun naszej duszy. W takich momentach wyłania się potrzeba zatrzymania toku myśli i skierowania ich na swoje wnętrze.

Po pierwsze - moją uwagę przyciągnęła okładka, na której widoczne są góry osnute mgłą. Uważam, że oprawa książki jest taka samo ważna jak jej zawartość, gdyż to ona przyciąga wzrok, obiecuje określoną historię, wprowadza nastrój i tworzy atmosferę. Patrząc na dolinę spowitą mgłą można spodziewać się niezwykłych wydarzeń, wkraczania w inną rzeczywistość i niespodziewanych spotkań.

Bohaterem jest młody Kage - szesnastoletni młodzieniec o siwych włosach sięgających ramion, dobrze umięśniony, inteligentny i obdarzony niezwykłymi talentami. W wieku 9 lat ujawnił się jego pierwszy dar - dar jasnowidzenia. To zapoczątkowało jego drogę wojownika. Przez kilka lat pobierał nauki u swojego wiekowego mistrza Amiego, który przekazał chłopcu wiele mądrości i umiejętności.

Zastajemy go w momencie, gdy stoi przed początkiem swojej przygody u wejścia do Dębowego Lasu, w którym nie jeden śmiałek zginął rozszarpany przez ciągle głodne strzygi. Wie, że będzie miał okazję wypróbować to czego się nauczył i sprawdzić siebie w niezwykłych okolicznościach. Zaopatrzony w magiczną szkatułkę, halabardę, niezwykły hełm i kolczugę podąża ku swemu przeznaczeniu, pokonując kolejne przeszkody i z każdym doświadczeniem nabiera wprawy, uczy się nowych umiejętności, pokonuje swoje słabości, strach i coraz lepiej poznaje siebie.

„Dolina Mgieł. Droga Wojownika” jest pierwszą częścią tej przepełnionej mistycznym urokiem opowieści. Autor porywa nas w wir magicznych wydarzeń, niespodziewanych spotkań, ponadprzeciętnych wyzwań. To nie tylko powieść pełna fantazyjnych wątków lecz także duchowy przekaz.

Na tle mrocznego otoczenia, krwiożerczych strzyg, monstrualnych dziwolągów, przerażających stworów, watahy groźnych wilków wyłaniają się wartości, które stanowią o człowieczeństwie i sile. To także świat, w którym nawet zwierzęta potrafią okazać wdzięczność a drzewa wspierają swoją mocą. Przyjaźń, wdzięczność, współczucie, wzajemne wsparcie, zaufanie i pomoc to ponadczasowe wartości pomagające przetrwać najgorsze momenty życia. Przekonuje się o tym Kage i towarzysze jego wędrówki, którzy razem z nim tworzą drużynę gotową na heroiczne czyny, ponadprzeciętne wyzwania i wzajemne wsparcie.

Powieść jest wielowątkowa, pełna podtekstów, nieszablonowych postaci, stworów, przyjaznych zwierząt, z którymi bohater ma niezwykłą więź. Przede wszystkim śledzimy przygody młodego wojownika ale też poznajemy inne historie, które są istotne dla nakreślenia całości wydarzeń i zrozumienia tego co się dzieje. Do tego autor zastosował formę wspomnień, gdzie bohater wraca myślami do wcześniejszych wydarzeń lub też jakieś zdarzenie jest relacjonowane przez postacie uczestniczące w tej metafizycznej podróży. To wszystko ma znaczenie w poszczególnych scenach, dodaje plastyczności opowiadanym zdarzeniom i ma swoją kulminację w końcowej scenie. Na wyobraźnię działają szczegółowe opisy przedmiotów, krajobrazów, charakterystyka pojawiających się postaci i odwiedzanych krain, co sprawia, że z łatwością wnikamy w toczące się zdarzenie tworząc własne wizje.

Akcja toczy się wartko co sprawia, że trudno odmówić sobie dalszego czytania i poznania kolejnych przygód. Jej tempo jest zróżnicowane. Bywają chwile spokoju, refleksji ale też momenty pełne zwrotów akcji, magicznych iluminacji, tajemniczości i walk. Napięcie jest podtrzymywane niemal do samego końca, co chwilę zaskakując nas kolejnymi emocjonującymi przygodami. Nawet w ostatnim rozdziale, kiedy wydaje się, że bohaterowie mają już najgorsze za sobą i spokojnie wrócą do domu, powstaje kolejne zagrożenie, z którym muszą sobie poradzić.

R.D. Carpenter stworzył galerię niesamowitych postaci, miejsc i sytuacji, pokazując, że nigdy nie powinniśmy się poddawać, gdyż spotykające nas wydarzenia są lekcjami umacniającymi naszą osobowość i wzbogacającymi duszę. Uświadamia w ten sposób siłę wyboru, otwartego umysłu, odwagi i potęgi wewnętrznej mądrości. Niesie przekaz o mocy czynienia dobra, gdyż wówczas powstają dobre rzeczy. Zło rodzi zło i nie pomaga w rozwoju duszy, natomiast szlachetne serce, otwarty umysł i miłość to skarby, które każdy z nas powinien w sobie rozwijać i pielęgnować.

Zakończenie pierwszej części trylogii jest jednocześnie początkiem kolejnej ale na to musimy poczekać. Uważam, że warto...