Freak City recenzja

Kathrin Schrocke jest trzydziestosiedmioletnią germanistką, psycholożką, niemiecką pisarką. Specjalizuje się w książkach dla dzieci i młodzieży, za które zgarnęła nawet kilka branżowych nagród. „Freak City” jest pierwszą jej powieścią, która ukazała się na polskim rynku wydawniczym. Mam cichą nadzieje, że nie ostatnią.
Mika ma piętnaście lat. Jest typowym nastolatkiem z mniejszymi i większymi problemami wieku dojrzewania. W momencie rozpoczęcia powieści chłopak przeżywa trudne chwile związane z rozstaniem z ukochaną dziewczyną. Sandra, bo o niej mowa, jest typem gwiazdy. Ładna i pewna siebie wie jak owinąć chłopaka wokół palca. Zostawia Mikę, bo jest znudzona związkiem. Jednak nie potrafi odpuścić sobie tej znajomości i cały czas mami oraz zwodzi zakochanego i zrozpaczonego nastolatka. Splot nieoczekiwanych wydarzeń sprawia, że Mika, w knajpie Freak City, poznaje Leę. Dziewczyna, jest piękna, bezpośrednia, nieco bezczelna i... głucha. Znajomość z niesłyszącą nastolatką przewraca życie chłopaka do góry nogami. Niespodziewanie dla samego siebie zapisuje się na kurs języka migowego. A wszystko to by wzbudzić zadość Sandry. Przypadkowa przyjaźń z Leą będzie dla niego prawdziwą lekcją tolerancji, która przewartościuje jego młodzieńczy świat. A może niespodziewana znajomość z głuchą dziewczyną zaowocuje czymś więcej, niż tylko niezobowiązującą sympatią?
„Freak City” to nie tylko historia szczeniackiej miłości i trudnego związku pomiędzy zwykłym nastolatkiem i niepełnosprawną dziewczyną. Przede wszystkim jest to opowieść o relacjach międzyludzkich. O przyjaźni zarówno kobiecej, jak i męskiej. O problemach z rodzicami i rodzeństwem. I oczywiście o miłości. O pierwszych próbach odnalezienia tej jednej, najważniejszej osoby.
Całość podana została w bardzo przystępny sposób. Język powieści jest potoczny i pasuje do piętnastoletniego narratora. Opowieść Miki czyta się z ogromną przyjemnością. Fabuła wciąga od same początku, a książkę „połyka” się w jeden wieczór. Uważam, że nie jest to powieść tylko dla nastolatków. Nawet starsi czytelnicy odnajdą w niej coś dla siebie. „Czasami wyrządzamy komuś krzywdę, chociaż tę osobę kochamy. A może robimy to właśnie dlatego, że ją kochamy.” Miłość jest skomplikowanym uczuciem niezależnie od tego ile ma się lat.
Wielkim atutem książki są zawarte w niej wątki dotyczące osób głuchych. Świat ciszy był dla mnie wcześniej nieznany. O ludziach niewidomych czytałam już nie raz. Natomiast świat niesłyszących i ich problemy do tej pory były dla mnie zupełnie obce. Z informacji zawartych w podziękowaniach autorki wynika, że pani Schrocke przyjaźni się z ludźmi głuchymi, dlatego ten aspekt powieści jest wiarygodny i niezwykle wartościowy. Choćby z tego względu warto przeczytać „Freak City”. Polecam!