Numerator recenzja

Niewyobrażalne co może dziać się w Warszawie!
Piękni, młodzi detektywi, przystojny prokurator - wszyscy na tropie niewyjaśnionych zbrodni popełnianych przez seryjnego mordercę.
W dziwnych okolicznościach giną ludzie, elementem łączącym ofiary są numery przyczepiane do zwłok oraz grzech niemoralności...
Zbrodnia zostaje wyjaśniona, sprawiedliwości staje się zadość i wszyscy, którzy w czas się opamiętali, żyją długo i szczęśliwie.

Tak pokrótce można by przedstawić mrożącą krew w żyłach akcję Numeratora. Może to zbytnie uproszczenie treści, jednak jeśli ktoś chce poznać szczegóły zbrodni musi męczyć się sam.

Kryminał napisany ładnie, ale chyba nie o to w kryminałach chodzi. Nie daje czytelnikowi nic prócz grzecznych zdań, poprawnych dialogów, miłych pozytywnych charakterów i walczących o prawo i sprawiedliwość przestępców. Jak dla mnie to ciągle jeszcze za wcześnie, by potrafić się z tego chociaż śmiać.

Mylące są jedynie personalia autorki, aż dziwne, że za tak obco brzmiącym nazwiskiem kryje się osoba doskonale znająca narodowe skandale - które nawiasem mówiąc za jakiś czas zupełnie nie będą dla czytelnika rozpoznawalne. Czyżby autorka pisząc swoje dzieło nie miała nadziei, że za parę lat Numerator ciągle będzie widywał światło dzienne?
Jednego czego mi w tej książce brakowało, a co stanowiło by idealne tło dla toczącej się akcji, to miluchny szumek katolickiego radia.

Ja węszę podstęp, jednak jeśli ktoś jest na TO gotów to zachęcam;)