Noc w bibliotece recenzja

Noc w bibliotece to na pewno marzenie każdego Mola Książkowego, co do tego nie mam wątpliwości. Ja również do takich osób należę. Nic dziwnego, że tytuł przykuł moją uwagę. Chwilę po wypożyczeniu książki rozpoczęłam czytanie. Jak spędziłam tą "Noc w bibliotece"?

Zaczyna się od znalezienia ciała. Pani Bantry zostaje obudzona przez rozhisteryzowaną pokojówkę. Młoda dziewczyna mówi, że w bibliotece znajdują się zwłoki! Pani Bantry nie jest pewna - jawa to czy sen ? Zmusza męża do skontrolowania sytuacji. Okazuje się, że to nie sen, a koszmar - tylko na jawie.

Na dywanie, w bibliotece państwa Bantry leżą zwłoki bardzo młodej dziewczyny. Jest ubrana tandetnie. Wygląda jak lalka, bardzo nierealnie... Oczywiście, pan domu wzywa odpowiednie władze. A pani Bantry dzwoni po pannę Marple - kobietę cieszącą się sławą w rozwiązywaniu zagadek.

Zaczyna się śledztwo. W międzyczasie ginie kolejna młoda dziewczyna. Panna Marple wspomaga prowadzącego śledztwo. Jej spostrzegawczość pomaga mu. Kobieta ma wspaniały dar analizowania ludzkiego charakteru. Potrafi dokładnie zrozumieć motywy ludzi w danym postępowaniu. Żaden szczegół nie jest dla niej bez znaczenia...

Muszę przyznać, że panna Marple zrobiła na mnie wrażenie. Wspaniała dama o przebiegłym, kojarzącym fakty umyśle. Spokojnie spogląda na sprawę. Jej brak zaufania do ludzkiej natury powoduje, że jest w stu procentach obiektywna.

Starsza pani bawiąca się w detektywa to jedyny plus tej książki. "Noc w bibliotece" rozczarowała mnie. Przede wszystkim dlatego, że całe to morderstwo nijak mnie wzruszyło. Jest trup, a pani domu nie reaguje tak jak trzeba. Jest masa podejrzanych. Cała książka opiera się na ich przesłuchiwaniu. Z tych wywodów niewiele da się wywnioskować. Emocji brak. A czy nie ich poszukuje się w kryminałach? Tego dreszczu związanego z zagadką?

Największy zawód jednak sprawiło mi tłumaczenie tytułu. "Noc w bibliotece" to tytuł wspaniały, tytuł-obietnica. Jednak nijak się ma do treści. Dopiero dziś zorientowałam się, że powinno być "Ciało w bibliotece", albo "Trup w bibliotece". Czuję się oszukana, naprawdę. Miała być taka uczta, w środku nocy... A biblioteka była tylko chwilowym miejscem zainteresowania autorki.

Po raz trzeci czytam Christie. Pierwsza z książek " I nie było już nikogo" zawładnęła mną bez reszty, powodowała ciarki na plecach. Kolejne dwie były nie do końca trafione. Gdzie jest ten geniusz autorki? Muszę podjąć kolejne próby znalezienia go..