Zabiję Cię recenzja

TW: samobójstwo, narkotyki, alkohol, dręczenie, agresja, przemoc.

Historia zdecydowanie 16+.

Lubimy nosić maski.

Są nasza unikalną barierą na otaczającą nas rzeczywistość.

Jak wiele prawdy ukrywają?

Jak wiele o nas mówią?

Kojarzycie te wszystkie cudowne ilustracje, w których człowiek za maską otwiera usta w niemym krzyku? Czytając tą książkę miałam ten obraz wiele razy przed oczami. Problemów ukazuje wiele od szykanowania, dręczenia, agresji, bicia, do nałogów alkoholowych i narkotykowych. Dodatkowo zobaczymy wersje, w której przeraża nas życie. Kiedy to ofiara staje się katem. Oczywiście wszystko ma swój początek i koniec. Każda strona prowadziła nas do zrozumienia tej historii. Czysty przypadek, który łączy bohaterów jest niecodzienny ich opowieści, historie nakładają się na siebie tworząc spektakularną rzeczywistość. Więź, która się tworzy pomiędzy bohaterami jest namacalna i piękna. Kiedy jedno się zamyka drugie potrafi go otworzyć.

Podziwiam autorkę - temat jest okropny, tragiczny i co najgorsze nadal niestety dość powszechny. Ludzie cierpią, są ofiarami niekiedy w bardzo młodym wieku, a my nie wiemy, jak im pomóc. Traumatyczne przeżycia, reakcje. Podobało mi się też to jak podeszła do osób nadwrażliwych, choć nieco spłyciła temat. Nie do końca opisała też system pomocy, bardziej ogólnikowo niż konkretne szczegóły.

Sama historia jak na 700 stron mogłaby być zdecydowanie krótsza. Autorka dość obszernie opisuje to co dzieje się w głowie naszej Maddy - doceniam, rozumiem to czasami było przytłaczające. Koniec był delikatnym szokiem, bo transformacja bohaterów na tle tych wszystkich stron jest niesamowita to jednak wydaje mi się, że na koniec zbyt szybko chciała zakończyć tą historię i pominęła wiele szczegółów, gdzie wcześniej ich było masę.

Czy jest warta przeczytania? Jak najbardziej. Myślę, że wielu z nas odnajdzie coś w tej historii: przystojnego Matta, cudowną Stellę, czy słodkiego Camerona, a może to będzie bicie serca i uczucia, które usilnie próbuje w nas wpompować. Jednak może też to być totalne przygnębienie, a nawet jeszcze silniejsze emocje.

Moje czarne serducho śpiewa i koi się przy takich historiach - zaczyna czuć...