Nasze puste przysięgi recenzja

Lubicie trójkąty miłosne w książkach?

Skąd to pytanie? A stąd że ostatnio w moje łapki wpadła książka „Nasze puste przysięgi”, a tam taki wątek występuje. No ale od początku:)

Abriella, żyje w świecie z którego, dzięki portalom można przejść do magicznej krainy Fae. Wydarzenia z przeszłości sprawiają, że dziewczyna nie chce mieć nic wspólnego z tymi istotami. Jednak, gdy wredna ciotka sprzedaje do niewoli na Dwór Władcy Cieni siostrę Brie, ta postanawia za wszelką cenę ją uratować. W tym celu zawiera pakt z samym królem, a aby go wykonać musi udawać kandydatkę na narzeczoną księcia konkurującego Dworu. Okazuje się jednak, że nie każdy jest tym za kogo się podaje, a na dodatek wszyscy skrywają jakieś tajemnice...

Po książkę sięgnęłam bez żadnych oczekiwań. Lubię historie o fae, jestem fanką Dworów Maas, więc stwierdziłam, że może to być książka dla mnie. Ogólnie rzecz ujmując spędziłam z tą książką przyjemny czas. Czyta się ją płynnie, styl pisarki jest bardzo przyjemny, stron szybko ubywa. Fabuła jest interesująca, nie ma zbytnich przestojów w akcji, jednym słowem nie nudziłam się. Bardzo fajnie ukazano więź między rodzeństwem, Brie dla swojej siostry zrobi wszystko. Autorka dobrze wykreowała świat, jest on ciekawy i intrygujący. Najbardziej podobał mi się początek książki, czuć w nim taki trochę mroczny i przytłaczający klimat. Po przejściu do krainy fae, staje się bardziej baśniowy.

Muszę jednak przyznać, że bardzo czuć w tej historii inspirację wspomnianymi wyżej „Dworami”. Mamy tu królewskie rody Fae, 2 walczące ze sobą Dwory (o podobnych nazwach, Dwór Nocy- Dwór Cieni), dwóch książąt walczących o jedną kobietę, (nawet ich wygląd jest podobny do bohaterów Maas), bohaterka musi przejść 3 próby. W wyniku tych podobieństw, wiele zwrotów akcji dało się przewidzieć. Przyznam jednak, że zakończenie mnie zaskoczyło i to na tyle, że z chęcią sięgnę po 2 tom. Jest to jednak książka bardziej ze strefy komfortu, niż wybitne dzieło. I przyniosła by chyba więcej frajdy komuś, kto nie zna dzieł Maas, dla niego byłaby czymś nowym.