Nibynoc recenzja

"Nigdy się nie wzdragaj. Nigdy się nie lękaj. I nigdy, przenigdy nie zapominaj." Te słowa usłyszane od matki w dzieciństwie stanowiły mantrę Mii Corvere. Odkąd jej ojciec został zabity na jej oczach za zdradę oraz odebrano jej resztę rodzinnym Mia pragnie zemsty. Zabić osoby, które skazały jej matkę oraz brata na wieczne więzienie, które założył pętle na szyję jej ojca. Aby tego dokonać Mia musi udoskonalić swoje zdolności zabójcy. Wyrusza w podróż, aby odnaleźć Czerwony Kościół miejsce, w którym szkolą się najbardziej niebezpieczni zabójcy. Mia nie zdaje sobie sprawy, że praktycznie na każdym kroku będzie musiała przechodzić najróżniejsze próby, determinacja ze strony innych uczniów jest duża bowiem jest tylko cztery miejsca w kościele, a uczniów jest trzydziestu. Na Mię czekają nie tylko rozterki odnośnie wyboru broni, ale też komu zaufać w pomieszczeniu pełnym zabójców. W końcu nawet najbliższy przyjaciel może zdradzić... Prawda?
"Nibynoc" zdecydowanie trafi na moją półkę z ulubieńcami. Idealnie trafiła w mój gust. Autor świetnie sobie poradził w przeplataniu teraźniejszości ze wspomnieniami głównej bohaterki, tak aby coś podpowiadały, ale chamsko nie zdradzały. Akcja toczy się błyskawicznie, co chwila pojawia się jakiś zwrot akcji, opisy czyta się przyjemnie, ponieważ nie są przydługie. Bohaterowie zostali ciekawie wykreowani, każdy jest inny i wszyscy zaskakują. Bardzo polubiłam Mię oraz jej nie-kota, jest bardzo stanowczo w swoim postępowaniu, potrafi się przyznać do błędu, oraz nie rzuca się na każdego, gdy ktoś ją obrazi. Jeśli chodzi o ogólne przedstawienie świata i zasad w nim panujących, to informację są nam dawkowane, adekwatne do rozwoju akcji, co moim zadaniem jest na duży plus, ponieważ łatwiej wszystko zrozumieć. Moim zdaniem jedynym minusem są przypisy autora, niektóre były bardzo pomocne, ale większość po prostu była nudna i przydługa.