Pan dziennikarz recenzja

Czy lubisz historie, które zarówno rozbawiają, jak i trzymają w napięciu?

Ja uwielbiam takie, dlatego też sięgnęłam po "Pana dziennikarza" - ale to nie jedyny powód, dla którego wybrałam tę książkę. Przeczytałam kilka recenzji i zaintrygowała mnie słodka okładka. Choć wydawało mi się, że nie do końca pasuje do opisu wydawcy, postanowiłam dać jej szansę. Jak mówi stare porzekadło: "nie oceniaj książki po okładce", i muszę się z nim w stu procentach zgodzić!

Moim zdaniem to fantastyczny debiut! To pikantny romans skupiający się na życiu Aliny, kobiety po rozwodzie, która przypadkowo spotyka przystojnego dziennikarza motoryzacyjnego, Gabriela. Mimo że Alina nie chce być kolejną plotką dla mediów, stopniowo angażuje się w związek. Podobnie jak Gabriel, który na pozór broni się przed zaangażowaniem. Jednak ich ręce nie są w stanie pozostać z daleka, gdy tylko są w pobliżu. To lekka, humorystyczna, ale i pełna napięcia seksualnego i emocji opowieść. Widziana zarówno z perspektywy kobiety po nieudanym małżeństwie, jak i zatwardziałego kawalera!

Nie mogę policzyć, ile razy wybuchnęłam śmiechem podczas lektury. Dawno nie miałam takiego przeżycia. Podziwiam autorkę za perfekcyjne połączenie humoru z pikantnymi scenami. Uwaga, jest sporo wulgaryzmów, ale są używane adekwatnie do danej sceny i widać w tym celowość działania autorki.

Pokazała, że każdy zasługuje na szczęście, wystarczy tylko spotkać właściwą osobę. Jednak spotkanie tej właściwej nie oznacza, że przestajesz myśleć. Ali oprócz bycia kobietą jest matką, która przede wszystkim myśli o swoim synku. Jej obawy i rozterki są bardzo dobrze pokazane. A Gabriel? Z początku to typowy celebryta, który korzysta z życia, dopóki nie spotyka Ali. Znajomość z nią odsłania jego prawdziwe serce i umysł. To idealna lektura dla fanów romansów z odrobiną humoru i pikantności. Polecam ;-)

"- W związku zdarzają się kłótnie, Gabriel. To normalne, ale należy wtedy rozmawiać. Nikt nie jest idealny. W prawdziwej relacji nie odchodzi się po pierwszym niepowodzeniu. Rozmawia się, wyjaśnia sobie, pracuje. Nikt nie jest idealny i nieomylny.
- Teraz już to wiem. (...) Może nie jestem idealny, na pewno popełnię niejedną gafę i pewnie nie raz się pokłócimy, mimo to chcę godzić się z tobą, chcę przepraszać za niedoskonałości ciebie i chcę, żebyś to wszystko wybaczała mnie, a nie jakiemuś innemu , statecznemu mężczyźnie w garniturze.
- Miałam już jednego w garniturze. Przypominam ci, że go pogoniłam."