Teoria zakalca Dagny Przybyszeweskiej recenzja

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. "Teoria zakalca Dagny Przybyszewskiej" to książka, która w zasadzie hmmm nie wywołała u mnie żadnych emocji. Czytało się nawet przyjemnie, lekko i szybko, jednak w zasadzie jest to książka o wszystkim i o niczym. Główne przesłanie książki : jeżeli coś jest zakalcem ( ciasto, chleb czy nasze życie - partner, zawód, wybory życiowe ) należy to bez zastanowienia wyrzucić do kosza, zapomnieć i zagnieść mąkę na nowe ciasto czyli rozpocząć nowe życie. Przesłanie jak najbardziej mądre i mogłoby być fantastyczną myślą przewodnią książki wraz z postacią tytułowej Dagny, jednak autorka stworzyła tak przeciętne powieścidło, że w zasadzie nawet nie wiem co napisać.

Bohaterowie jak dla mnie beznadziejni, główna bohaterka to bezwolna kukła manipulowana przez wszystkich, pozostali bohaterowie bez wyrazu, płytcy. Od początku aż rzucało się w oczy, że ten jej styl bycia plus bajecznie przystojny narzeczony, robiący zawrotną karierę w telewizji i podpisujący kontrakty na olbrzymią kasę, że to nie ma racji bytu i to właśnie to, to wszystko jest zakalcem. Aż odrzucało od słabego tematu o byciu stylowym, trendy i światowym. I to jego nazwisko : Andrew Bajakowski. Ehhhh, słabiej być nie mogło. Jedynie Sabina - nastolatka w ciąży wyrzucona z domu przez własną matkę - wniosła do powieści jakiś powiew czegokolwiek, a i to tylko i wyłącznie dzięki wysokim szpilkom, mini spódniczkom, tipsom i filozofii tipsowych kryształków :  "Nieważne jak skomplikowany jest wzór. Jeśli posiedzisz nad nim wystarczająco długo, w końcu wszystkie diamenciki trafią na swoje miejsce."

Gdyby autorka poświęciła tej książce odpowiednią ilość czasu, wykorzystała jakoś postać Dagny Przybyszewskiej to mogłaby z tego powstać naprawdę dobra opowieść. A tak otrzymaliśmy zakalec w pełnym tego słowa znaczeniu. Najlepiej wyrzucić do kosza. A jeśli ktoś ma ochotę spróbować i przeczytać to pozostaje mu tylko liczyć na łut szczęścia, że jednak może nie dopadnie go niestrawność. ;)